Wikken zijn peulvruchten met een lange geschiedenis in de landbouw. De naam verwijst naar tientallen soorten in het geslacht Vicia, hoewel deze soms wordt gebruikt in de algemene namen van andere planten uit de erwtenfamilie. Tegenwoordig verwijst de naam wikke echter naar een paar soorten die door tuinders worden gebruikt om hun grond te verrijken en een leefgebied te bieden voor nuttige insecten.
Gemeenschappelijke kenmerken
Wikken zijn wijnstokachtige eenjarige planten en vaste planten. Ze kruipen soms een paar meter de struiken in, maar vaker worden ze in de open lucht over de grond gezien. Hoewel ze ranken en flexibele stengels hebben, groeien ze meer als een donzige massa bladeren, dan als een typische liaan die je aan een latwerk zou ophangen.
Er zijn veel soorten wikke, maar alleen de harige wikke en de gewone wikke zijn algemeen verkrijgbaar voor tuinders. Ze hebben allebei varenachtig blad dat doet denken aan zoete erwten met paarse bloemen die plaats maken voor kleine zaaddozen die er net zo uitzien als peulen; ze zijn echter niet eetbaar. Het belangrijkste verschil tussen de twee soorten is de grootte: harige wikke groeit als een uitgestrekte massa tot ongeveer kniehoogte, terwijl gewone wikke taillehoog kan worden.
De wikke-stikstofverbinding
Net als de meeste peulvruchten hebben wikke het geweldige vermogen om hun eigen stikstof te produceren, een eigenschap die boeren en tuinders lang geleden hebben leren benutten als een vorm van natuurlijke meststof voor andere planten. De techniek houdt in dat deze als bodembedekking worden geplant in het seizoen voordat de gewenste gewasplant wordt gezaaid. Op die manier zal de stikstof die in de bodem wordt afgezet onmiddellijk beschikbaar zijn voor de nieuwe zaailingen.
De stikstof wordt niet alleen door de wikkeplant geproduceerd, maar is het resultaat van een symbiotische relatie tussen de bacterie Rhizobium, die de wortels van de planten koloniseert en gasvormige stikstof uit de lucht omzet in een in water oplosbare vorm die planten ons van kan maken. Cover cropping is veruit het meest voorkomende gebruik van wikke door tuinders, hoewel het uitstekende sierkwaliteiten biedt.
Wikke gebruiken in het landschap
De overvloedige paarse bloemen en het weelderige blad van de wikke maken hem aantrekkelijk voor gebruik in het landschap. Als sierplant wordt het gebruikt met wilde bloemen in genaturaliseerde weideomgevingen, maar wordt het doorgaans niet gebruikt in conventionele landschapsomgevingen, omdat het van dichtbij bekeken nogal grof en ongetemd is en een onhandelbare groeiwijze heeft.
De paarse bloesems die boven de vegetatie zweven, zijn echter zeer effectief als je ze van veraf ziet bij massale aanplantingen in combinatie met siergrassen en wilde bloemen zoals zonnehoed, madeliefjes, klaprozen, kroontjeskruid en duizendblad. Wikke staat bekend om het aantrekken van vlinders en tal van andere nuttige insecten die op verschillende insectenplagen jagen, waardoor het een favoriet is voor habitattuinen en aanplantingen van wilde dieren. Het kan ook worden verwerkt in zaadmengsels die worden gebruikt voor erosiebestrijdingsdoeleinden.
Planten
Vetch geeft de voorkeur aan koel weer, waardoor de meest volumineuze groei ontstaat in de lente en herfst. Herfstgewassen worden in de late zomer geplant en lentegewassen worden in de late winter geplant, zodra de grond kan worden bewerkt. Het zaad is hard en zal gemakkelijker ontkiemen als het 24 uur in water wordt geweekt voordat het wordt geplant.
De plant wordt bijna nooit alleen gekweekt. Voor bodemverbeteringsdoeleinden wordt wikkezaad doorgaans gemengd met een graan, zoals rogge of haver, en soms met tuinbonen. Meng het voor sierdoeleinden met elk type wilde bloemenzaad voor zonnige locaties. Het zaadmengsel moet vóór het planten lichtjes in het grondoppervlak worden geharkt dat tot een losse, kruimelige textuur is bewerkt.
Inenting
Voor maximale stikstofproductie moet wikkezaad worden geënt met de juiste bacteriën. Het is mogelijk om voorgeïnoculeerd zaad te kopen of de juiste inoculator te kopen - er moet een etiket op staan met de vermelding van wikke, in plaats van klaver of een andere peulvrucht. Meng het zaad en de poedervormige inoculator eenvoudigweg in een kom die is bevochtigd met water voordat u gaat planten.
Verzorging
Aangezien wikke meestal in een genaturaliseerde omgeving wordt gebruikt, is het prima om het zaad te verspreiden en te wachten tot de regen komt en het laat ontkiemen. Voor een directere ontkieming moet het plantgebied vochtig worden gehouden met een sproeier totdat de zaden ontkiemen. Geef dan geen irrigatie, tenzij de bovenste centimeter grond volledig uitdroogt. Omdat wikke graag groeit tijdens de koele tijden van het jaar, is regelmatige irrigatie zelden nodig. Wikke zaait zichzelf overvloedig uit, dus het is niet nodig om opnieuw te planten - het komt jaar na jaar vanzelf terug.
Plagen en ziekten
Verschillende insecten en ziekteverwekkers vallen af en toe wikke aan, maar vormen zelden een probleem voor tuinders. De plant is bijna volledig zelfvoorzienend en daarom is hij zo nuttig in semi-natuurlijke omgevingen.
Een plant vol leven
Slechte groei is geen probleem bij wikke, maar wel overmatige groei: wikke wordt als onkruid beschouwd als het niet opzettelijk is geplant. Ze heeft echter geen zeer invasieve eigenschappen en als ze toch opduikt op plekken waar je ze niet wilt hebben, is het een makkelijke plant om te trekken.
