Wat zorgt ervoor dat planten in de herfst hun bladeren laten vallen? Het is een complexe interactie tussen genetica, licht en temperatuur. Vanaf de late zomer krijgen veel soorten bladverliezende planten, waaronder bomen en struiken, schitterende kleuren en laten ze hun bladeren vallen. Om het mysterie achter deze jaarlijkse herfstshow te begrijpen, moet je de magische fabrieken in de bladeren van de plant blootleggen.
Factoren die een signaal geven aan planten dat de herfst eraan komt
Wat zorgt ervoor dat planten in de herfst hun bladeren laten vallen? Het antwoord ligt in de genetica van de plant en de reactie op zijn omgeving.
Chlorofyl
In elke cel van de bladeren van een plant zit een stof die chlorofyl wordt genoemd. Dat is wat de bladeren hun groene kleur geeft. De chemische stof genaamd chlorofyl werkt samen met water, koolstofdioxide en zonlicht en creëert de eenvoudige koolhydraten die planten nodig hebben om te groeien en bloeien.
Tijdens de lente en de zomer, wanneer het zonlicht overvloedig is en de temperaturen warm zijn, bevatten de bladeren van de planten veel chlorofyl. Het maskeert andere kleuren of pigmenten die in de bladeren voorkomen. Afhankelijk van de plant kunnen de bladeren verschillende hoeveelheden van twee andere chemische pigmenten bevatten: carotenoïden en anthocyanen.
Zonlicht
Naarmate de zomerdagen afnemen, veranderen de duur van het daglicht en de hoek van de zonnestralen naarmate de aarde door de ruimte beweegt. Planten kunnen deze kleine veranderingen dag na dag waarnemen. Naarmate de dagen korter worden, begint het gebrek aan zonlicht een vertraging van de voedselproductie te signaleren.
Temperaturen
Samen met minder zonlicht beginnen de temperaturen af te koelen. Naarmate de nachttemperaturen koeler worden, geeft dit ook aan dat de planten de productie van voedsel moeten stoppen of vertragen. Als de productie van chlorofyl helemaal stopt, worden de carotenoïden en anthocyanen in de bladeren van de plant zichtbaar.
Vallende bladeren
Deze combinatie van gestopte productie van chlorofyl, minder zonlicht en koele temperaturen werkt als een schakelaar binnen het genetische systeem van de plant. Het klapt naar de "uit" -positie en geeft aan de bladeren het signaal om te stoppen met groeien en voedsel produceren. Ten eerste stopt de productie van chlorofyl. De gemaskerde anthocyanen en cartenoïden zijn nu zichtbaar en onthullen de verborgen lagen van de bladeren: scharlaken, karmozijnrood, oker en goudgeel. Naarmate de tijd verstrijkt en er geen energie meer in de bladeren wordt geproduceerd, laat de plant deze vrij en vallen de bladeren op de grond.
Bladverschillen in groenblijvende planten
Bladverliezende bomen en struiken verliezen in de herfst hun bladeren als beschermende maatregel. Hun bladeren zijn zacht en koude temperaturen zouden hen doden. Het water dat door hun zachte bladeren stroomt, bevriest, waardoor de energieproductie stopt. Groenblijvende bomen en struiken, of bomen die hun groene bladeren de hele winter behouden, hebben een dikke, wasachtige laag op elke naald. Deze wasachtige coating beschermt de bladeren tegen kou.
Er zit ook een verschil in de bladeren. Speciale chemicaliën fungeren als een soort antivriesmiddel in groenblijvende naalden om te voorkomen dat de vloeistoffen die door de plant stromen, bevriezen. Zo kunnen groenblijvende planten hun bladeren (naalden) behouden tijdens de strenge wintermaanden, terwijl loofbomen ze moeten afwerpen.
