De geschiedenis van stokbrood is lang en gevarieerd, wat heeft geleid tot het populaire, knapperige brood dat dagelijks door miljoenen mensen wordt geconsumeerd. Als u deze geschiedenis begrijpt, kunt u inzicht krijgen in de vorm, textuur en smaak van het brood.
Wat is stokbrood
De Fransen hebben een lange geschiedenis in het beïnvloeden van de culinaire techniek, van de termen die worden gebruikt om kooktechnieken te beschrijven, tot het brood dat dagelijks door veel mensen over de hele wereld wordt gegeten. Stokbrood is een karakteristiek brood met streng gecontroleerde ingrediënten. In feite schrijft de Franse wet voor dat de broden alleen bloem, water, gist en zout in verschillende hoeveelheden bevatten.
Een echt stokbrood of stokbrood is lang en slank met een dikke, gouden korst die zou moeten knetteren als je erin knijpt. De binnenkant van het brood is veerkrachtig en gebroken wit van kleur met holtes van verschillende grootte, verdeeld over de hele binnenkant. Ondanks de eenvoudige ingrediënten moet het brood licht zoet en nootachtig smaken, met een boterachtig aroma.
De geschiedenis van stokbrood
Het begin van stokbrood is te vinden in Wenen, halverwege de 19e eeuw. Vóór deze periode werd brood gebakken in een droge oven, waardoor een brood ontstond met een minder consistente textuur. De uitvinding en het gebruik van de stoomoven maakten het mogelijk de temperatuur en de baktijd te beheersen, waardoor een brood ontstond met een zachte, romige binnenkant en een dikke, bruine korst.
In de jaren twintig werd een wet aangenomen die bakkers verbiedt om vóór vier uur 's ochtends te werken. Omdat de meeste bakkers ruim daarvoor opstonden om met hun broden te beginnen, werd daar verandering in gebracht. In plaats van het brood te vormen tot de brede, platte broden die voorheen populair waren, begonnen bakkers hun deeg te vormen tot lange, dunne broden met een diameter van niet meer dan 5,5 cm. Door deze nieuwe vorm kon het brood sneller gaar worden; bakkers konden nu het ontbijtpubliek bedienen terwijl ze de arbeidswet gehoorzaamden.
Het resultaat van de nieuwe vorm was een zeer dikke, gelijkmatige korst die de binnenkant van het brood beschermde tegen overkoken. De nieuwe vorm van het brood was perfect om in individuele porties voor sandwiches te snijden en won snel aan populariteit.
De geschiedenis van de ingrediënten voor stokbrood
Hoewel het huidige stokbrood strikte richtlijnen heeft voor het selecteren van ingrediënten, was dit niet altijd het geval. Toen de broden voor het eerst in Wenen werden geproduceerd, werden zachte meelsoorten zoals bonen gebruikt om het brood zijn karakteristieke smaken te geven.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog leidden tekorten aan voedsel en ingrediënten ertoe dat brood werd geproduceerd met inferieure ingrediënten; vulstoffen zoals sojameel werden gebruikt om de broden te blijven produceren. In de tijd dat ingrediënten weer in voldoende hoeveelheden te vinden waren, begon de massaproductie van de broden. Deze massaproductie leidde tot een verder gebruik van goedkope ingrediënten en vulstoffen om het brood goedkoop te produceren.
Hoewel veel ambachtelijke bakkers nog steeds hoogwaardige ingrediënten gebruikten, betekende de massaproductie van brood dat de meeste kruideniers en restaurants brood verkochten dat niet voldeed aan de hoge normen die de bakkers in Wenen aanvankelijk hadden gesteld.
Toen de karakteristieke vorm van het brood geassocieerd begon te worden met het land Frankrijk, en het brood door veel Fransen dagelijks werd gegeten, rezen er vragen over de kwaliteit van de ingrediënten en de normen die werden gehanteerd bij de productie hen. Om het probleem van de ontoereikende ingrediënten op te lossen, werd een wet aangenomen die ervoor zou zorgen dat broden die in grote hoeveelheden worden geproduceerd een minimum aan hoogwaardige ingrediënten zouden bevatten.
De geschiedenis van stokbrood geeft liefhebbers van dit klassieke brood een kijkje in hoe het zijn karakteristieke korst, smaak en textuur kreeg. Denk hier eens over na de volgende keer dat u van een vers stokbrood geniet.