In tegenstelling tot veel van de esdoornsoorten die je in je plaatselijke kwekerij aantreft, is de zilveresdoorn inheems in het grootste deel van Oost-Noord-Amerika. De soort komt veel voor in natte gebieden en langs waterwegen, produceert acceptabel sap dat in de lente kan worden afgetapt en is een belangrijke soort in laaglandecosystemen. Als u een natuurlijk gevoel in uw tuin of tuin wilt behouden en tegelijkertijd een mooie en ongewone soort wilt toevoegen, lijkt de zilveresdoorn misschien een goede keuze. Plant ze echter voorzichtig, want veel van de kenmerken die ervoor zorgen dat deze soort in het wild kan overleven, maken hem ongeschikt voor stedelijke omgevingen.
Over de zilveren esdoorn
De zilveresdoorn, wetenschappelijk bekend als Acer saccharinium, is een snelgroeiende soort die wel 130 jaar of langer kan worden en een hoogte van meer dan 30 meter kan bereiken. De diepgelobde bladeren zijn aan de oppervlakte donkergroen met een karakteristieke donzige witte onderkant, wat resulteert in een opvallend mooie presentatie als je ze in hun geheel bekijkt.
De zilveresdoorn heeft de grootste zaden of sleutels van alle esdoornsoorten en begint eerder in het seizoen te groeien dan de meeste andere soorten, en produceert knoppen in de late winter of het vroege voorjaar. Deze twee factoren maken de zilveresdoorn tot een belangrijke voedselbron voor eekhoorns, omdat de vroege groei een goede, natuurlijke voedingsbron biedt in een tijd van het jaar waarin schaarste fataal kan zijn voor eekhoornpopulaties.
Als je toevallig in de buurt van een waterweg woont, zal het planten van een zilveresdoorn ook verschillende soorten eenden, met name boseenden en goudoogjes, aanmoedigen om te nestelen. De zilveresdoorn staat bekend om zijn laaggroeiende takken met een grote kruishoek, en is een ideale broedplaats voor deze soorten watervogels.
Bovendien produceren deze bomen, zoals de Latijnse soortnaam aangeeft, redelijk goed sap voor de productie van ahornsiroop in de lente. Hoewel het suikergeh alte niet zo hoog is of zo overvloedig als dat van de suikeresdoorn, kan zilveresdoornsap een leuk lenteproject opleveren van het tappen en verwerken om je eigen siroop te maken.
Plantvereisten
Gegeven een vochtige, goed doorlatende grond kan de zilveresdoorn het naar verwachting goed doen. Omdat deze soort normaal gesproken in uiterwaarden en langs waterwegen groeit, is hij goed aangepast aan moerassige, zure omstandigheden en kan hij een pH van slechts 4,0 verdragen. De zilveresdoorn groeit van nature in gebieden waar jaarlijks 32 tot 60 inch regen v alt, en zal met zeer weinig tussenkomst goed groeien, zolang aan deze vereisten wordt voldaan. Als u deze boom in een droger klimaat probeert te laten groeien, kan regelmatig water geven nodig zijn.
Om deze soort te planten, kies je een locatie waar hij niet hoeft te strijden om hulpbronnen. Hoewel dit een winterharde soort is, concurreert hij niet goed met andere bomen en zal hij het het beste doen als hij veel ruimte krijgt. Graaf een gat van ongeveer drie keer de diameter van de kluit, maar niet dieper dan de natuurlijke grondlijn op de stam. Vul de resterende ruimte op met tuingrond, druk aan en geef goed water. Snoei deze boom regelmatig om de ontwikkeling van meerdere stammen of uitlopers te voorkomen.
Nadelen
Hoewel dit een prachtige inheemse soort is met veel wenselijke kenmerken, is hij niet ideaal voor alle situaties. Het belangrijkste nadeel van de zilveresdoorn is het agressieve, vezelige wortelsysteem. Hoewel de natuurlijke wortelontwikkeling van de soort ervoor zorgt dat hij kan gedijen in omstandigheden die andere bomen doden, kan hij in stedelijke percelen een probleem vormen. Net als wilgenwortels dringen zilveresdoornwortels door in septische systemen, waterleidingen of andere ondergrondse voorzieningen. De natuurlijke ondiepe groei van deze wortels kan ook trottoirs en wegen onderbreken, waardoor het beton of asf alt omhoog wordt geduwd en de structuur barst.
Bovendien kunnen de lage, bijna horizontale takken die zulke ideale broedplaatsen vormen, vanuit cosmetisch perspectief een probleem vormen. Door boswachters ook wel een 'zachte esdoorn' genoemd, heeft het hout van de zilveresdoorn niet de taaiheid van andere esdoornsoorten. Door de laaghangende takken en het relatief zwakke hout is de boom onderhevig aan schade door hevige sneeuw- of ijsbelasting.
Onder de juiste omstandigheden kan de zilveresdoorn een aanwinst zijn voor uw tuin of tuin. Zorg ervoor dat u een geschikte locatie kiest en de beperkingen van de soort begrijpt, en u zult er nooit spijt van krijgen deze prachtige esdoorn te planten.
