In tegenstelling tot de meeste planten zijn hulstbloemen (Ilex spp.) op hun best in de wintermaanden. Als al het andere in de tuin saai en grijs is, zijn de glanzende groene bladeren en felrode bessen van hulst bijzonder vrolijk - een reden waarom deze plant zo vaak wordt geassocieerd met de feestdagen.
Hollies in een notendop
Er zijn veel soorten hulst, variërend van korte bodembedekkers tot bomen van 15 meter hoog. De meest voorkomende hollies die in landschapsarchitectuur worden gebruikt, zijn groenblijvende struiken met stekelige bladeren en winterfruit. Naast dat ze de tuin in december en januari opfleuren, zijn de bessen in deze tijd van het jaar een belangrijke bron van voedsel voor de natuur. De bessen mogen echter niet door mensen worden geconsumeerd.
Hulstbloemen zijn onopvallend, maar het is belangrijk om te beseffen dat de meeste soorten kruisbestuiving nodig hebben om fruit te produceren. Controleer het etiket wanneer u hulstplanten koopt en zorg ervoor dat u een combinatie van mannelijke en vrouwelijke exemplaren koopt. Op de meeste hulstplanten hebben alleen vrouwtjes bessen, maar de mannetjes zijn nodig voor bestuiving.
Hollies groeien goed in de volle zon of halfschaduw en geven de voorkeur aan goed doorlatende grond. De pH van de grond moet aan de zure kant liggen, tussen 5 en 6.
Groenblijvende soorten
Overweeg deze verzameling van de beste groenblijvende hollies voor uw tuin, waarvan er één geschikt is voor bijna elke denkbare landschapssituatie. Ze behoren tot de meest verkrijgbare landschapsplanten, dus het vinden van een plant bij je plaatselijke kwekerij zou geen probleem moeten zijn.
Amerikaanse hulst(Ilex opaca)
Dit is de klassieke soort die wordt gebruikt bij het decoreren van feestdagen en is een geweldige boom in het landschap met zijn rechtopstaande, piramidale groeiwijze. In het wild groeit hij uit tot een enorme boom, maar de meeste cultivars voor landschapsarchitectuur bevinden zich in het bereik van 6 tot 9 meter (inclusief de hieronder genoemde). Dit is een zeer schaduwtolerante soort en wordt vaak gebruikt voor landschapsarchitectuur onder hogere schaduwbomen.
- 'Old Heavy Berry' staat bekend om zijn overvloedige bessenproductie en is winterhard in USDA zones 5 tot 9.
- 'Stewart's Silver Crown' is winterhard in USDA zones 6 tot en met 9 en heeft bladeren met een romige witte kleur.
- 'Yellow Berry' is een selectie met geel fruit; het is winterhard in USDA zones 5 tot 9.
Chinese Hulst(Ilex cornuta)
De Chinese hulst lijkt qua uiterlijk maar kleiner op de Amerikaanse soort, maar wordt over het algemeen tussen de 3 en 6 meter hoog en wordt vaak gebruikt als snelgroeiend scherm. Beide cultivars zijn winterhard in USDA zones 7 tot en met 9.
- 'Burford' wordt 4,5 meter hoog en 3 meter breed en is een van de weinige beschikbare hulstsoorten die geen kruisbestuiving nodig heeft.
- 'Needle Point' lijkt op elkaar, maar heeft slanke bladeren met een enkele punt aan de punt.
Japanse hulst(Ilex crenata)
Japanse hulstcultivars behoren tot de kleinste die beschikbaar zijn en groeien doorgaans tot 3 meter of minder. Ze missen ook de stekels en rode bessen die worden geassocieerd met andere hulst, maar dragen in plaats daarvan klein zwart fruit en ovale, doornloze bladeren van minder dan 2,5 cm lang. De volgende worden gebruikt als lage heggen en funderingsplanten.
- 'Heitzi' is een dwergvorm, die slechts twee tot drie voet lang en breed wordt. Het is winterhard in USDA zones 5 tot 8.
- 'Sky Pencil' is een zuilvormige variëteit, wordt twee tot drie voet breed en 3 meter hoog en is winterhard in USDA zones 5 tot 9.
Yaupon Holly(Ilex vomitoria)
Deze variëteit heeft ook kleine ovale, doornloze bladeren en komt oorspronkelijk uit de kustgebieden van oostelijk Noord-Amerika. Het is het enige type hulst dat tolerant is voor slecht doorlatende grond. In het wild groeit Yaupon-hulst als een struik van 3 meter hoog en breed, maar de grootte en groeiwijze van de landschapscultivars varieert aanzienlijk. Beide hollies zijn winterhard in USDA zones 7 tot 10.
- 'Nana' wordt een meter lang en spreidt zich minstens twee keer zo breed uit.
- 'Pendula' is een huilende variëteit die 15 hoog en 1,80 meter breed wordt.
Bladverliezende soorten
Er zijn verschillende hulstsoorten die in de winter hun bladeren verliezen. De volgende cultivars, winterhard in USDA zones 4 tot en met 8, behoren tot de cultivars die het meest worden gebruikt in landschapsarchitectuur.
- 'Sparkleberry' wordt 2,5 tot 3 meter hoog en breed met doornloze bladeren en tonnen rode bessen die de hele winter aan de takken hangen.
- 'Red Sprite' lijkt op elkaar, maar wordt slechts een meter hoog en breed.
Groeien en zorgen voor hulst
Hollies hebben wekelijks water nodig om zich te vestigen en volwassen aanplantingen moeten diep doordrenkt worden tijdens droge perioden van twee weken of langer. Ze profiteren ook van een toepassing van universele kunstmest, eenmaal in de lente en opnieuw in de nazomer. Elke herfst een mulch van compost is een geweldige manier om je hulst te laten bloeien.
Als de bladeren bleekgroen of geel worden, maar de nerven donkergroen blijven, is dit een teken dat de grond niet zuur genoeg is. Toepassingen van ijzerchelaat zijn de beste remedie voor dit veel voorkomende hulstprobleem.
Snoeien en scheren
Veel hulst neemt een aantrekkelijke vorm aan zonder enige snoei of training, maar over het algemeen is het een groep planten die vaak dit soort onderhoud nodig heeft. Alle kleinere hulststruiken kunnen worden geschoren om hun grootte te behouden en een uniform uiterlijk te creëren. Dit is een activiteit van lente tot herfst die doorgaans één tot vier keer per maand nodig is, afhankelijk van de groeisnelheid van de struik en de esthetische smaak van de tuinman.
Hullies in de vorm van een boom ontkiemen vaak uit de basis van de stam - deze kunnen worden verwijderd zodra ze verschijnen. Het is ook mogelijk om de grootte van hulst die te groot is geworden voor zijn locatie te verkleinen door hem in de herfst terug te knippen tot de gewenste hoogte.
Plagen en ziekten
Hollies zijn over het algemeen behoorlijk robuust als aan hun groeibehoeften wordt voldaan. Slechte drainage zal leiden tot wortelrot en overbemesting kan de planten aantrekkelijk maken voor zuigende insecten. De meest voorkomende plagen zijn schildluis en bladluizen. De planten overleven meestal met weinig tot geen schade, hoewel dit ongedierte kleverige stoffen afscheidt die vlekken kunnen veroorzaken op de oppervlakken onder de hulst. Bij kleine exemplaren kunnen deze plagen worden bestreden met insectendodende sprays, maar bij grotere exemplaren wordt hun aanwezigheid over het algemeen getolereerd, omdat uitroeiing onpraktisch is.
Mooi en praktisch
Hollies vullen zoveel niches in het landschap en doen het met gratie en minimaal onderhoud van de tuinman. Ze zijn een prachtige aanwinst in de winter, wanneer hun takken een mooie aanvulling vormen op seizoensdisplays binnenshuis.
