Een kaars in het raam is een traditie die dateert van vóór de koloniale tijd, hoewel het in deze periode een gangbare praktijk werd. De tradities van feestdagen en levensgebeurtenissen begeleiden het plaatsen van een kaars in het raam om als baken of herinnering te dienen.
Wat betekent het om een kaars voor het raam te zetten?
De gewoonte van veel koloniale families was om een kaars voor het raam te zetten als een familielid weg was. Dit kan een lange reis zijn geweest zonder vaste tijd voor de terugkeer van hun geliefde. De communicatie verliep voornamelijk via brieven en boodschappers. Het vervoer was niet altijd betrouwbaar. Deze twee factoren maakten het moeilijk om te weten waar iemand zich bevond, en nog minder wanneer hij naar huis zou terugkeren.
Beacon naar huis leiden met een kaars in het raam
Er werd een kaars in het raam geplaatst als baken, vooral bij slecht weer, zodat het familielid de weg naar huis kon vinden. Een andere reden om een kaars voor het raam te plaatsen was om de boodschap te sturen dat het reizende familielid werd herdacht. Het gevoel dat de brandende kaarsvlam uitstraalde, was dat de persoon geliefd en gemist werd en in de gedachten en gebeden van de familie werd gehouden tijdens hun afwezigheid.
Welkom bij reizigers met een kaars in het raam
Veel koloniale huizen stonden op grote stukken land met buren op aanzienlijke afstand. Er werd een kaars in het raam gezet als welkomstmat voor reizigers. Dit gold vooral voor pensions en tussenstations voor postkoetsen en veelgebruikte routes. Toen een reiziger een kaars in een raam zag branden, waren ze ervan overtuigd dat ze verwelkomd zouden worden met een ma altijd en een plek om te overnachten. Iedereen die door het terrein van zijn buren reisde, wist dat ze langs konden komen voor een ma altijd, een praatje of een bezoek als er een brandende kaars voor het raam stond.
Verschillende tradities van het plaatsen van een kaars in het raam
Naast het plaatsen van een kaars in het raam voor vermoeide reizigers of afwezige familieleden, was een kaars vaak een symbool van herdenking. Op bepaalde momenten werd er een kaars in het raam gezet ter nagedachtenis aan een overleden familielid dat niet naar huis zou komen.
Kaars in het raam voor de doden
In Schotse, Gaelische en Ierse huishoudens maakt een kaars voor het raam deel uit van een feest waarbij de geesten van overleden familieleden thuis worden uitgenodigd. Er zijn twee verschillende vieringen. De ene is een heidense feestdag, de andere een feestdag van de katholieke kerk.
Viering van Samhain
Het Schots/Gaelische feest, bekend als Samhain of Saven, markeerde het einde van het oogstseizoen. Het was gebruikelijk om de opbrengst van de oogst te delen met een feestmaal. Als onderdeel van het feest werden bij zonsondergang vreugdevuren aangestoken en tot zonsopgang aangewakkerd. Deze branden waren bakens die van heuvel tot heuvel werden gezien als bescherming om kwade geesten af te weren waarvan werd aangenomen dat ze aan de vooravond van Samhain over de wereld zwierven.
Men geloofde dat in de nacht van Samhain de sluier tussen de levende wereld en de wereld van de doden dun genoeg was zodat geesten de levende wereld konden binnengaan. Families, die ernaar verlangden hun dierbaren te zien, nodigden hun geesten uit om deel te nemen aan het feest door een kaars voor het raam aan te steken. Er werd een lege stoel aan tafel gelaten en er werd een plaats vrijgemaakt waar de geest kon deelnemen aan het oogstfeest.
Heidense feestdagen werden kerkelijke feestdagen
Net als bij veel heidense feestdagen heeft de Kerk Samhain opgenomen als Allerheiligenavond, ook bekend als Allerheiligen. Deze weerspiegeling van heidense feestdagen was een manier om het christendom acceptabeler te maken voor de bevolking. In moderne tijden staat deze feestdag ook bekend als Halloween.
Kaars in het raam Ierland Tradities
In Ierland kent de viering van Allerzielen een soortgelijke traditie waarbij een kaars wordt aangestoken en in het raam wordt geplaatst om de geesten van dierbaren naar huis te leiden. Een andere Ierse traditie zet tijdens Kerstmis een brandende kaars voor het raam. De brandende kaars symboliseert een huis dat de reizende Heilige Familie, Maria en Jozef, verwelkomt op zoek naar onderdak op kerstavond, toen Jezus werd geboren.
De praktijk van het plaatsen van kaarsen voor de ramen gaat vandaag de dag nog steeds door, zij het niet met open vuur, maar met elektrische kaarsen. Raamkaarsen worden beschouwd als iconische kerstversieringen voor gezinnen die de heilige tijd vieren.
Waarom zet Amish kaarsen in Windows?
De Amish plaatsten ook kaarsen in de ramen. Deze traditie lijkt op die van de Ieren. De Amish steken de kaarsen voor hun ramen aan als onderdeel van hun viering en erkenning van de heilige nacht van kerstavond toen Jezus werd geboren.
Kaars in het raam voor soldaten
Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog stak de familie die hij achterliet elke avond dat hij weg was een kaars aan voor het raam als een soldaat ten strijde trok. De kaars bleef branden totdat hij terugkwam. Veel families, die hun dierbaren verloren in de oorlog, bleven de kaars voor het raam aansteken ter nagedachtenis aan de soldaat die nooit meer naar huis zou komen.
Kaars in de raam-burgeroorlog
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog was het gebruikelijk om een kaars voor het raam te zetten voor degenen die in de oorlog vochten. Nogmaals, dit was een voortzetting van dezelfde praktijk die werd waargenomen tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de oorlogen die daarop volgden.
Geschiedenis van het plaatsen van een kaars in het raam
Er zijn veel tradities die meerdere eeuwen bestrijken waarin een kaars voor het raam werd gezet. Het belangrijkste doel van de kaars in het raam is de herinnering aan de afwezige geliefde.
