Vijgcactus (Opuntia spp.) is een van de meest winterharde, aanpasbare en gemakkelijk te kweken cactussoorten. Bovendien zijn de bladeren (de cactuspads) en de vruchten eetbaar en worden ze vaak gebruikt in de Mexicaanse keuken.
Stekelig maar lieflijk
Vijgcactus heeft grote platte bladeren, die eigenlijk een aangepast deel van de stengel van de planten zijn, die vaak cactuskussentjes worden genoemd. De pads zijn doorgaans ongeveer 2,5 cm dik en 15 tot 12 inch lang en hebben een langwerpige, ronde vorm. Deze zijn bedekt met grote stekels, hoewel er varianten zonder ruggengraat beschikbaar zijn.
Felrode, oranje of gele bloemen verschijnen in de vroege zomer langs de buitenranden van het kussen, vlakbij de bovenkant van de cactus. De bloemen zijn vijf tot tien centimeter lang en behoorlijk opzichtig met een komachtige vorm en bloemblaadjes met stroken. Deze worden in de nazomer gevolgd door langwerpige vruchten van vijf tot tien centimeter met een diep paarsrode kleur. Deze zijn ook behoorlijk aantrekkelijk en ook eetbaar. De vrucht wordt vaak gezien op de Mexicaanse markten en wordt in het Spaans tonijn genoemd.
De groeiwijze is behoorlijk gevarieerd, afhankelijk van de variëteit, van planten die zich over de grond verspreiden van slechts vijftien centimeter hoog tot boomachtige vormen die wel 5 meter hoog worden.
Stekelige peren kweken
Hoewel de meeste cactussen moeilijk te kweken zijn buiten droge gebieden, worden cactusvijgen in een groot deel van Noord-Amerika in de natuur aangetroffen en zijn ze grotendeels aangepast aan het klimaat en het bodemtype. Afhankelijk van de variëteit kunnen ze worden gekweekt in USDA zones 4 tot 10 en groeien ze in elke grond zolang de drainage goed is. Ze gedijen echter op zand- of rotsachtige bodems, waar weinig andere planten overleven.
Ze hebben geen irrigatie nodig en zijn een van de weinige planten die met recht 'onderhoudsvrij' kunnen worden genoemd. De enige plaag die je tegenkomt is een soort schildluis genaamd cochenille, die als een witachtige dons op de kussentjes verschijnt. De planten leven echter samen met deze plaag zonder een slechte gezondheid te lijden, en de kleine beestjes zijn eigenlijk een traditionele bron van rode kleurstof, die nog steeds wordt gebruikt als kleurstof voor levensmiddelen.
Waar planten
Stekelige peren passen goed bij aanplantingen met een woestijn-, zuidwestelijk of mediterraan thema, maar zien er een beetje vreemd uit in het gemiddelde bloembed. Dat gezegd hebbende, ze hebben zo’n opvallend en ongewoon uiterlijk dat ze gebruikt kunnen worden om een gedurfd artistiek statement te maken in de tuin!
Waar ze ook geplant worden, ze moeten ver verwijderd zijn van paden of andere plaatsen waar mensen en huisdieren komen, vanwege hun grote stekels. Ze zijn de perfecte plant voor het modelleren van een rotspartij waar niets anders zal groeien. De soorten met een opgaande groeiwijze worden ook gebruikt als levende omheining, aangezien een haag van cactusvijg ondoordringbaar is voor indringers. Hun enige vereisten zijn volle zon en goede drainage.
Hoe te planten
Vijgcactus is niet overal verkrijgbaar in kwekerijen buiten droge gebieden, maar CactusStore.com biedt online talloze variëteiten aan. Prairie Moon Nursery is een goede bron voor de meest winterharde cactusvijgsoort, die zelfs in het zuiden van Canada kan worden gekweekt.
Zorg ervoor dat u dikke leren handschoenen en beschermende kleding draagt wanneer u met de planten werkt. Plaats ze ongeveer een meter uit elkaar voor haagbeplanting.
Stekelige peren zijn ook ongelooflijk gemakkelijk te vermeerderen. Als je toegang hebt tot een volwassen plant, knip dan gewoon een van de kussentjes af en leg deze (onbegraven) op de grond waar je hem wilt laten groeien - binnen een paar maanden zal hij wortels vormen en beginnen te groeien. Je zou zelfs naar een Mexicaanse voedselmarkt kunnen gaan en een paar van de paddenstoelen kopen die worden verkocht om te koken, om als voortplantingsmateriaal te gebruiken.
Oogst
De vrucht is rijp in de nazomer, wanneer deze een dieprode kleur heeft en zacht aanvoelt. De pads, die als groente worden gebruikt, moeten worden geoogst als ze zacht en lichtgroen zijn. Dit zijn de nieuwste pads die gedurende het groeiseizoen op de buitenste delen van de plant verschijnen. Vermijd de oudere, donkerder groene pads.
In het ideale geval worden de doornloze variëteiten gekweekt als het de bedoeling is cactusvijgen te oogsten voor voedsel. Als dit niet het geval is, draag dan handschoenen bij het hanteren en trek of snij de grote doornen af voordat u ze serveert. Er zitten ook kleine haartjes op het fruit en de kussentjes die irriterend zijn als ze worden aangeraakt of gegeten, hoewel deze onder stromend water kunnen worden afgeschraapt terwijl je rubberen handschoenen draagt.
Prickly Pear-variëteiten
Stekelige peren variëren enorm in grootte, groeiwijze, kleur en andere kwaliteiten.
- 'Purple' (Opuntia rufida) wordt 1,80 meter lang en heeft een paarsachtige tint op de kussentjes; het is winterhard in USDA zones 8b-10.
- 'Albaspina' (Opuntia microdasys) wordt zestig centimeter lang en heeft kleine groepjes witte stekels die op stippen lijken; het is winterhard in USDA zones 9-10.
- Opuntia humifusa, ook bekend onder de gewone naam Eastern Prickly Pear, groeit als een uitgestrekte bodembedekker van 15 cm; het is winterhard in USDA zones 4-9.
- 'Burbank Spineless' (Opuntia ficus-indica) groeit tot 12 voet en is een populaire, doornloze variëteit om te eten; USDA zones 9-10 is waar het winterhard is.
Een tuineigenaardigheid
Stekelige peren zijn een behoorlijk gespreksonderwerp in de tuin. Probeer ze uit als sierplant of voor de avontuurlijke eters, overweeg om het fruit en de eetbare pads te proeven.