Gilia is een wilde bloem afkomstig uit het westen van de Verenigde Staten. Ze zijn perfect voor zaaien in genaturaliseerde, weideachtige beplantingen, zijn verkrijgbaar in een breed scala aan kleuren en vormen een belangrijk onderdeel van inheemse ecosystemen.
Gemeenschappelijke kenmerken
Er zijn een aantal soorten gilia, hoewel ze allemaal een paar gemeenschappelijke kenmerken gemeen hebben.
- Ze groeien het beste op matig droge, goed doorlatende grond.
- Het zijn voorjaarsbloeiers die voornamelijk worden gekweekt vanwege hun bloemen die op rechtopstaande stengels staan.
- Het blad blijft laag bij de grond en verschrompelt vaak in de hitte van de zomer.
- De meeste worden gekweekt als eenjarige planten, hoewel sommige biënnales zijn, wat betekent dat ze in het eerste jaar bladeren vormen en in het tweede jaar bloeien, waarna ze zaad zetten en afsterven.
Soorten Gilia
Gilia's hebben misschien een paar basiskenmerken gemeen, maar esthetisch zijn ze behoorlijk divers:
- Scarlet Gilia, ook wel skyrocket genoemd, is een tweejarige variëteit met vijf centimeter lange rode of oranje buisvormige bloemen bovenop drie voetstengels en is een uitstekende kolibrieplant.
- Birdseye Gilia vormt een 45 cm hoog tapijt van veelkleurige blauwviolet-witte bloemen met een zoete geur; het is geweldig in grote zwaden.
- Blue Thimble Gilia heeft lichtblauwe bloemen in pom-pom-stijl, ook geurend, die groeien op korte, groene stengels van ongeveer 30 tot 40 centimeter lang. Het is erg aantrekkelijk voor kolibries.
Er zijn talloze andere vergelijkbare, maar meer obscure, inheemse gilia-soorten, hoewel deze drie het meest worden aangetroffen in zaadcatalogi en mengsels van wilde bloemen.
Gilia kweken
Deze planten komen niet vaak voor in kwekerijen, dus het is meer dan waarschijnlijk dat je ze met zaad begint. In plaats van ze in potten te zaaien, worden ze doorgaans direct in het gebied gezaaid waar ze zullen groeien. Overweeg om ze te combineren met het zaad van inheemse grassen, zoals Californisch zwenkgras, en andere westerse wilde bloemen zoals Californische klaproos, hemellupine, penstemon en kleverige aapbloem.
Het plantgebied moet worden bewerkt en de bestaande vegetatie moet worden verwijderd voordat giliazaad wordt gezaaid. Het is niet nodig om compost of andere wijzigingen toe te voegen; het is belangrijker om je te concentreren op het verwijderen van andere vegetatie die met de zaailingen zal concurreren.
Herfst of vroege lente is de beste tijd om giliazaad te zaaien. Omdat de zaadjes zo klein zijn, kun je ze het beste gelijkmatig in een emmer zand mengen en het mengsel vervolgens over het plantoppervlak strooien. Wacht tot het regent om de zaden te laten ontkiemen of gebruik een sproeier om ze op gang te brengen. Nadat ze een paar centimeter lang zijn, moet je spaarzaam water geven om te voorkomen dat ze overweldigd worden door overmatig vocht. Naarmate het seizoen warmer wordt, kunt u periodiek irrigeren met een sproeier wanneer de bovenste vijf tot tien centimeter grond droog wordt. Als de omgeving geschikt is, zal gilia zichzelf elk seizoen opnieuw zaaien als onderdeel van een permanente bloemenweide.
Als inheemse wilde bloem heeft gilia geen last van ziekten en plagen, zoals de meeste tuinplanten.
Wilde bloemenglorie
Gilia is geen plant die doorgaans op zichzelf wordt gekweekt, maar het is een prachtig ingrediënt in tuinen met wilde bloemen, waar verschillende soorten op verschillende tijdstippen van het jaar komen en gaan. Beschouw het vanwege de kleur, de diverse bloemvormen en het leefgebied voor inheemse vogels en insecten.
