In een tijd waarin de dagelijkse ma altijden zorgvuldig werden gepland en het hele gezin aanwezig was, waren dinerklokken ongelooflijk gebruikelijk. Van sierlijke Victoriaanse zilveren tafelklokken tot grote boerderijklokken, van unieke dinerklokken uit een zout- en pepervaatje tot westerse ijzeren driehoeken: ze werden stuk voor stuk gekoesterd door de familie die ze de afgelopen jaren hadden opgeroepen voor de laatste ma altijd van de dag.
Twee grote antieke dinerklokken
Antieke dinerklokken waren er in twee hoofdstijlen; grote buitenbellen en sierlijke binnenbellen. Elk van deze bellen had dezelfde basisfunctie: mensen aan tafel roepen voor een ma altijd. Ze kwamen echter voor in enorm verschillende sociaal-economische en regionale contexten, maar ze zijn allemaal op dezelfde manier te verzamelen.
Rustieke buitendinerklokken
Buitendinerklokken werden gebruikt op grote boerderijen, in rustieke streken en kleine gemeenschappen/landelijke bedrijven om mensen van buitenaf op te roepen om te gaan eten. Deze dinerklokken zijn meestal gemaakt van gietijzer en andere stevige metalen en zijn op twee verschillende manieren gestabiliseerd. Ze werden ofwel aan de zijkant van een gebouw bevestigd en onder een frame gehangen (soms voorzien van een katrolsysteem om de bel te luiden of gewoon een neerklapbaar touw/ketting aan een handmatige ring), of ze werden ingekapseld in hun eigen zittende frames op de muur. grond of boven een gebouw (meestal in de toren of torenspits). Degenen die niet met het huis verbonden waren, waren meestal niet verbonden vanwege hun grootte, en het meest voorkomende beeld van deze klokken vandaag de dag is dat van antieke boerderijklokken.
Deze buitenbellen zijn gebouwd om lang mee te gaan, en de enige aanzienlijke schade die ze in de loop van de tijd hebben opgelopen, is roest veroorzaakt door slecht weer. Met de juiste reiniging kunnen deze forse bellen echter meteen in gebruik worden genomen.
Opmerking: op de huidige markt zijn er veel replica's van deze boerendinerklokken. Om te helpen bepalen of een boerderijbel een replica of een origineel is, controleert u de gietrand. Oudere klokken vertonen slijtage en een dunner worden van de gietrand als gevolg van leeftijd en gebruik. Antieke klokken werden over het algemeen uit één stuk gegoten en hebben geen scheidingslijn uit een mal. Nieuwere klokken worden meestal gegoten met behulp van een tweedelige mal, veel antieke replicaklokken maken ook gebruik van het typische ontwerp van een achteraf gemonteerde boerderijdinerbel.
Delicate dinerklokken voor binnen
Binnendinerklokken bestaan al honderden jaren en worden het meest gebruikt door de hogere lagen van de samenleving als scheidingslijn tussen aristocratische dinerconventies en ma altijden uit de lagere klasse. Toch werden deze handbellen (die een lang handvat en de gebruikelijke bel eronder omvatten) uit de 18e, 19e en vroege 20e eeuw vervaardigd uit een grote verscheidenheid aan dure materialen, waaronder:
- Beenporselein
- Porselein
- Glas
- Kristal
- Zilver
verzamelaars neigen vooral naar laat-Victoriaanse dinerklokken met hun zeer decoratieve ontwerpen. Tijdens een periode van enorme vermogensopbouw en een toestroom van 'nieuw geld'-families in de westerse wereld, werden deze dinerklokken steeds weelderiger met bijvoorbeeld gedetailleerde repoussé-ontwerpen, en maakten wereldberoemde ontwerpers hun eigen luxe dinerklokken voor de sociale elite. De immer populaire Tiffany & Co. (waarvan al bekend was dat ze gespecialiseerd serviesgoed maakte) maakte bijvoorbeeld hun eigen zilveren dinerbellen voor de Mr. Moneybags van de grootstedelijke samenleving.
Bovendien, toen de 19e eeuw de 20e eeuw werd en mechanische ontwikkelingen de huishoudelijke artikelen infiltreerden, begonnen dinerklokken nieuwe technologie te vertonen. Deze tafelbel uit de 19e eeuw maakte bijvoorbeeld gebruik van een veermechanisme om te luiden. Hoe kon immers van de sociale elite worden verwacht dat zij zelf de bel zou luiden als de bel zelf dat voor hen zou kunnen doen?
Hoeveel kosten antieke dinerbellen?
Antieke dinerklokken variëren nogal in prijs; het hangt er simpelweg vanaf wat voor soort bel je wilt kopen. Grote boerendinerklokken of schoolklokken kunnen tussen de $ 500 en $ 2.000 liggen vanwege hun formaat en het bedrag dat het kost om ze te verzenden. Op dezelfde manier kunnen luxe dinerklokken uit de Gilded Age, door ontwerpers gemaakt van waardevolle edelmetalen, tussen de 1.000 en 5.000 dollar waard zijn, afhankelijk van de nettowaarde van de materialen zelf en hun culturele betekenis. Een dinerbel van een vooraanstaande familie als de Astors zou veel waardevoller zijn dan één aankoop door een anonieme familie uit de hogere middenklasse.
Schijnbaar zijn de goedkoopste dinerklokken, die zo'n $10-$80 kosten, ofwel verroeste/versleten dinerklokken voor buiten die aan de buitenkant van gebouwen zoals huizen, tavernes en herbergen zijn bevestigd, maar ook de meer eenvoudige en functionele ontworpen voorbeelden van messing en houten handvaten. Deze zijn ook het gemakkelijkst te vinden, en door hun overvloed op de markt zijn ze betaalbaarder dan de exemplaren die zeldzamer te verkrijgen zijn.
Hier ziet u bijvoorbeeld hoe een paar van de verschillende antieke dinerklokken onlangs op een veiling zijn geprijsd:
- Koperige dinerbel uit het begin van de 20e eeuw - Verkocht voor $ 69,95
- Fijn vervaardigde dinerbel uit de jaren 1860 - Verkocht voor $ 859,53
- Tiffany & Co. zilveren dinerbel uit de jaren 1870 - Verkocht voor $ 684,50
Ring in Dinner Time
Het toevoegen van een antieke dinerbel aan je huis kan een perfect excuus zijn om het erfgoedporselein tevoorschijn te halen en een chique diner te hebben met familie en vrienden. Of het compacte formaat nu het beste werkt om uw kinderen weg te roepen van hun videogameconsoles of de grote dinerklokken uw koeien terug uit de weide halen, er zijn talloze unieke manieren om deze antieke gereedschappen in uw dagelijks leven te integreren.
