Er zijn ongeveer 60 soorten kleinbloeiende struiken in het geslacht Deutzia. Ze komen oorspronkelijk uit Azië en Midden-Amerika. De meeste Deutzia's zijn bladverliezend, maar een paar subtropische soorten zijn groenblijvend. De bloemen zijn bij de meeste soorten wit, maar een paar zijn roze of roodachtig.
Deutzia-soorten bloeien in de lente. Ze worden gebruikt als tuinheesters en de kleinere soorten kunnen worden gekweekt als bodembedekkers of in containers. Een van de meest populaire is Deutzia gracilis 'Nikko', die in 1989 de Pennsylvania Horticultural Society Gold Medal Award won. Deutzia scabra-variëteiten worden gewaardeerd om hun dubbele bloemen.
Groeiomstandigheden
Deutzia is een makkelijke struik om te kweken en tolereert een breed scala aan groeiomstandigheden. Slanke Deutzia geeft de voorkeur aan vochtige, humusachtige grond met een neutrale pH, maar is vrij tolerant ten opzichte van droge en zware grond binnen een breed pH-bereik. Hij bloeit het beste in de volle zon, maar verdraagt ook lichte schaduw. Ze zijn winterhard in de zones 5 tot en met 8.
Cultivatie
Deutzia bloeit op oud hout, dus snoeien moet gebeuren direct nadat de struik uitgebloeid is. Door jaarlijks snoeien blijft deze struik er netjes uitzien; het wordt ruig en langbenig als het onaangeroerd blijft. Deze kleine struik wordt in het late voorjaar gesmoord met bloemen. Het is niet nodig om dood te gaan. Deutzia is niet bijzonder kwetsbaar voor plagen of ziekten. Deutzia wordt gemakkelijk vermeerderd door gelaagdheid of stekken van zacht hout.
Deutzia gebruikt
Tuinders houden van deutzia vanwege de massa voorjaarsbloei. In containers is het spectaculair! Hij wordt ook veel gebruikt als bloeiende bladverliezende bodembedekker en als borderplant. De fijne textuur maakt hem bruikbaar nadat de bloeiperiode voorbij is.
Verwante struiken
Deutzia Corymbiflora
Algemene informatie |
|
Wetenschappelijke naam- Deutzia gracilis Gemeenschappelijke naam- Slanke deutzia Planttijd- Herfst Bloeitijd--LenteGebruik - Container, bodembedekker, borderplant |
Wetenschappelijke classificatie |
|
Koninkrijk- Plantae Divisie- Magnoliophyta Klasse- Magnoliopsida Bestel- Cornales Familie- Hydrangeaceae Geslacht - Deutzia Thunb. |
Beschrijving |
|
Hoogte- 2 tot 1,5 meter Spread- 2 tot 1,5 meter Gewoonte- Heuvel Textuur- Fijn Groeisnelheid- Langzaam Bloem - Wit |
Cultivatie |
|
Lichtvereiste- Volle zon tot halfschaduw Bodem- Aanpasbaar; geeft de voorkeur aan vochtige, humusachtige bodems Droogtolerantie- Laag Hardheid - Zones 5 tot 8 |
Deutzia Corymbiflora - Vormt een struik van 1,20 tot 1,5 meter hoog, de jonge scheuten rechtopstaand en bekleed met bronsgroene bast. De volwassen groeisels van het voorgaande jaar dragen enorme trossen witte bloemen, met vaak 50 tot 100 knoppen, en uitgebreide bloemen die in de zomer opengaan. Hoewel het in sommige delen van Frankrijk een veelbelovende struik is, lijkt hij in dit land te mals om waardevol te zijn. Dit is de D. corymbosa van de tuinen, en D. setchuensis van Franchet. China.
Deutzia Crenata
Deutzia Crenata - Bereikt een hoogte van 1,8 tot 3 meter, de bloemen staan in rechtopstaande thyrsen, elke bloem bestaat uit vijf puntige bloemblaadjes. De belangrijkste onder de variëteiten zijn D. crenata, flore punices, waarvan de dubbele witte bloemen aan de buitenkant roze-paars zijn gearceerd; alba plena, candidissima plena en Pride of Rochester, want de drie zijn bijna, zo niet helemaal, identiek; Watereri, wit, aan de buitenkant blozend met roze-lila; en Wellsii, een dubbele witte bloem, maar qua gewoonte heel anders dan de andere witte vormen.
Deutzia verkleurt
Deutzia Discolor - De echte plant is een charmante kleine struik met gebogen, toverstafachtige scheuten van 60 cm tot 90 cm, van de basis tot de punt vol met trossen rozerode witte bloemen, elk een halve centimeter over. Momenteel wordt een zeldzame plant, D. discolor, in onze tuinen vertegenwoordigd door de variëteit purpurascens, die een krachtiger plant is dan de wilde vorm, die een hoogte bereikt van 3 tot 4 voet, met slanke ronde stengels van bronsgroen of rood. kleur, bedekt met kleine sterrenschubben. De bloemen, zes tot acht in een tros, zijn aan de buitenkant roze-paars en van binnen mooi blos; de toppen hebben een karmijnrode tint.
Deutzia verkleurt Floribunda
Deutzia Discolor Floribunda - De andere ouder hiervan was D. gracilis, maar deze vertoont meer de invloed van D. discolor. Het vormt een enigszins rechtopstaand struikje dat vrij bloeit; de bloesems in rechtopstaande pluimen, wit, met een roze blos op de buitenste bloembladen en knoppen.
Deutzia Discolor Grandiflora
Deutzia Discolor Grandiflora - Hierin wordt de invloed van D. gracilis getoond in de lange bladeren die worden gedragen door stijf rechtopstaande scheuten. De bloempluimen zijn langer dan bij D. purpurascens, en de roze getinte bloemen zelf zijn groter en bedekken de stengels over de hele lengte.
Deutzia Gracilis
Deutzia Gracilis - Tussen deze en D. discolor purpurascens heeft M. Lemoine een aantal hybriden grootgebracht, waarvan er zojuist twee zijn afgehandeld. De volgende, van dezelfde afkomst, zijn echter zoveel nauwer verwant aan D. gracilis dat ze heel goed kunnen worden beschouwd als variëteiten van die bekende soort.
Deutzia Gracilis Campanulata
Deutzia Gracilis Campanulata - Deze is groter dan de andere in zijn klasse en draagt lange trossen grote melkwitte bloemen, die klokvormig zijn en worden gedragen op donkergekleurde stengels.
Deutzia Gracilis Rosea
Deutzia Gracilis Rosea - Een dichte struik van een meter of meer hoog, winterhard en vrij bloeiend. De groei is rechtopstaand, met kleine smalle bladeren en rechtopstaande trossen open klokvormige bloemen, rozegrijs aan de buitenkant en zacht karmijnrood van binnen.
Deutzia Kalmaeflora
Deutzia Kalmaeflora - Een hybride van 3 tot 1,20 meter hoog, die eind mei bloeit in verspreide trossen met een bleek zilverachtig roze kleur, die dieper worden naar de randen van de golvende bloemblaadjes. De buitenkant van de bloembladen en de knoppen hebben een heldere roze-lake tint, terwijl de bijzonderheid waaraan de plant zijn naam dankt de ring van bloembladachtige meeldraden is die een verhoogde schijf vormen in het midden van de bloem.
Deutzia Lemoinei Appelbloesem
Deutzia Lemoinei Appelbloesem - Een rechtopstaande struik, 60 cm hoog, beladen met ronde trossen van twintig tot dertig bloemen, die rechtop uit elk gewricht springen. De bloemblaadjes vouwen mooi terug, met omzoomde en golvende randen, die van roze in de knop overgaan in blozenroze en wit worden wanneer ze volledig zijn uitgezet.
Deutzia Lemoinei Avalanche
Deutzia Lemoinei Avalanche - Hierbij zijn de stengels dicht bekleed met kleine donkergroene bladeren en een overvloed aan overvolle bloemtrossen, waarvan het gewicht ervoor zorgt dat de stengels op een aangename manier ombogen. De bloemen zijn middelgroot en winterhard.
Deutzia Lemoinei Roseball
Deutzia Lemoinei Roseball - Een tegenhanger van de laatste, behalve de bloemen, die, die eind mei opengaan, blozenroze zijn met gele meeldraden, waarbij de rode blos dieper wordt aan de randen en verder de buitenkant van de bloemblaadjes.
Deutzia Lemoinei Sneeuwbal
Deutzia Lemoinei Sneeuwbal - Dichter bij D. parviflora dan bij de andere ouder, worden de bloemen hiervan meestal gedragen aan de toppen van de takken in compacte ronde hoofden. Individueel zijn ze van grote substantie, met golvende bloemblaadjes, en in kleur roomwit, afgelost door meeldraden en schijf van lichtgeel.
Deutzia Longifolia
Deutzia Longifolia - Een van de nieuwe Chinese soorten, en, zoals alle Deutzia's, zeer rijkbloeiend. De scheuten zijn sierlijk gebogen geplaatst en de bloemen, die in ronde trossen worden gedragen, hebben een mooie blozen-paarse tint wanneer ze eerst uitzetten, maar worden daarna bijna wit. Opvallend is de centrale cluster van gele meeldraden. Er wordt gezegd dat het goed forceert.
Deutzia Myriantha
Deutzia Myriantha - De enorme bloemtrossen hiervan gaan begin juni open, de bloemen zijn elk een centimeter breed en sneeuwwit, afgezien van de lichtgele meeldraden. Vanuit de bloeiperiode vormt deze een waardevolle opvolger van de zojuist genoemde, terwijl hij bovendien prima winterhard is.
Deutzia Parviflora
Deutzia Parviflora - Deze soort, die een rol heeft gespeeld bij de productie van enkele van de bovengenoemde variëteiten, is op zichzelf een mooie struik van 1,20 tot 1,5 meter hoog, waarvan de rechtopstaande stengels in de lente worden gekroond door afgeplatte trossen bloemen, die doen denken aan die van de Meidoorn. Kenmerkend voor deze soort is de manier waarop de bast in banden loslaat van de oudere stengels. Hij bloeit in april en mei en is geenszins bestand tegen voorjaarsvorst.
Deutzia Scabra
Deutzia Scabra - Aan M. Lemoine hebben we de herintroductie van deze schaarse struik, de echte D. scabra, een naam die in tuinen vaak ten onrechte wordt toegepast, te danken aan D. crenata. De echte D. scabra, die uit Japan komt, bloeit rond half mei en raakt soms gewond door late nachtvorst. De struik zelf groeit tamelijk los, terwijl de bloemen in aarachtige trossen elk ongeveer een halve centimeter breed zijn en sneeuwwit zijn met gele meeldraden.
Deutzia Veitchi
Deutzia Veitchi - Een veelbelovende Deutzia, waarvan de bloemen, zeer vrij gedragen, diep roze zijn wanneer ze volledig zijn uitgezet, maar rijk roze in de knopstaat. Ongeveer 2,5 cm breed, met een centraal cluster van gele meeldraden. Het lijkt erop dat hij later bloeit dan sommige andere Deutzia's, en zou van aanzienlijke waarde moeten blijken te zijn voor de hybridist.
Deutzia Vilmorinae
Deutzia Vilmorinae - Een nieuw soort aanzienlijke belofte, afkomstig uit China. Het is redelijk om een hoogte van 1,5 tot 1,8 meter te bereiken, terwijl de bloemen, op hun best in het begin van juni, 20 tot 35 bij elkaar staan in grote trossen, die eerst rechtopstaand worden en later, door hun gewicht, gedeeltelijk hangend. Hoewel dit charmant is vanwege de sierlijke groeiwijze van de plant en zijn bloei, moet de waarde ervan in de open lucht in dit land nog worden getest.
Deutzia Wilsoni
Deutzia Wilsoni - Een mooie struik uit W. China, geïntroduceerd door Wilson in 1901. De grote bloemen zijn wit en worden gedragen in corymbose pluimen. De bladeren, 4 tot 5 inch lang, zijn ovaal langwerpig, dofgroen van boven en grijs van onderen.
