Fritillaries zijn familieleden van lelies die als bol worden geplant, zoals tulpen en narcissen. Ze zijn verkrijgbaar in een breed scala aan groeigewoonten en bloemkleuren en vormen een prachtig geheel als ze worden gecombineerd met andere voorjaarsbloeiende bloembollen in bloembedden.
Diversiteit aan vormen
Er zijn tientallen soorten parelmoervlinder, variërend van vijftien centimeter lang tot meer dan één meter hoog, vaak met exotische kleuren en patronen op de bloembladen. Hun enige overeenkomst zijn de hangende klokvormige bloemen die in de lente verschijnen, samen met een paar riemachtige bladeren.
Crown Imperials
De keizerlijke parelmoervlinder is de meest gekweekte en heeft een cluster van grote gele, oranje of rode bloemen bovenop een steel van een meter hoog. De bloemsteel wordt gekroond met een groepje kleine blaadjes, als een ruig kapsel.
- Lutea Maxima is een klassieke geelbloemige variëteit.
-
Rubra Maxima heeft oranjerode bloemen.
Adiyaman
Perzen
De Perzische parelmoervlinder groeit tot 60 cm of meer en heeft talrijke bloemen bovenop een stengel met blauw getinte bladeren met golvende textuur.
- Ivory Bells heeft stengels van 1,20 meter met gebroken witte bloesems.
- Adiyaman heeft extreem donkere, paarsbruine bloemen.
Cavia kippen
De parelmoervlinder, of geruite lelie, wordt 30 tot 45 centimeter lang en heeft een enkele paarse of magenta bloem versierd met een patroon van bruine vlekken.
Alba is een puur witte variëteit zonder het gevlekte patroon
Groeiomstandigheden
Fritillaries groeien het beste in koele klimaten en zijn zeer winterhard. Ze houden van rijke, vochtige, goed doorlatende grond en groeien in de volle zon of halfschaduw.
Planten
Hoewel ze in de lente bloeien, moeten deze bollen in de herfst worden geplant. De hoogste variëteiten moeten acht tot tien centimeter diep worden geplant, terwijl de kleinere exemplaren prima drie tot tien centimeter onder de grondlijn kunnen worden geplant.
De bollen worden gewoonlijk op hun zijkant geplant, omdat er aan de bovenkant een komvormige duik is waar de bloemstengel naar buiten komt, die zich met water zal vullen en de bol zal laten rotten. Het is ook handig om een beetje zand of fijngemalen grind in het plantgat te mengen om de drainage te bevorderen en rotting van de bollen te voorkomen.
Fritillary-verzorging
Fritillaries hebben regelmatig water nodig, vooral tijdens de bloei. En ze zullen beter bloeien als ze in het vroege voorjaar worden bemest. Zoek naar een meststof die speciaal voor bloembollen is samengesteld.
Nadat de bloemen zijn uitgebloeid, snijdt u de stengels tot op de grond af, maar laat het blad aan de basis liggen voor fotosynthese en opslag van energie voor de groei van volgend seizoen.
Gevestigde plekken met kievitsbloem kunnen in de herfst worden verdeeld en getransplanteerd. De bollen zijn erg gevoelig, dus probeer tijdens het verplaatsen zoveel mogelijk aarde eromheen te houden. In tegenstelling tot tulpen en veel andere bloembollen wordt het niet aanbevolen om parelbloembollen in de winter binnen te bewaren, omdat ze zelden levensvatbaar blijven.
Potentiële problemen
Hoewel het lastig is om in de juiste omgeving te worden geplant, is de kievitsbloem over het algemeen vrij van ziekten en plagen. De keizerlijke parelmoervlinder heeft echter één groot nadeel: de geur. Door haar vieze geur heeft ze de bijnaam stinklelie gekregen, waardoor ze een slechte keuze is als snijbloem, hoewel ze nog steeds prachtig is als ze samen met andere bollen wordt gecombineerd en van een afstand wordt bekeken.
Een exotische bol
Er zijn maar weinig bloemen voor noordelijke klimaten die mooier zijn dan de kievitsbol. Gespecialiseerde kwekerijen bieden honderden unieke cultivars aan, waardoor het mogelijk is om kievitsbloem in bijna elke kleur van de regenboog te kweken.
