De belangrijkste oorzaak van de aantasting van het milieu is menselijke verstoring. De mate van de impact op het milieu varieert afhankelijk van de oorzaak, de habitat en de planten en dieren die er leven.
Habitatfragmentatie
Habitatfragmentatie heeft op de lange termijn gevolgen voor het milieu, waarvan sommige hele ecosystemen kunnen vernietigen. Een ecosysteem is een afzonderlijke eenheid en omvat alle levende en niet-levende elementen die zich daarin bevinden. Planten en dieren zijn voor de hand liggende leden, maar het omvat ook andere componenten waarvan zij afhankelijk zijn, zoals beken, meren en bodems.
Landontwikkeling
Habitats raken gefragmenteerd wanneer de ontwikkeling stevige stukken land opbreekt. Voorbeelden zijn onder meer wegen die door bossen kunnen lopen of zelfs paden die door prairies slingeren. Hoewel het op het eerste gezicht misschien niet allemaal slecht klinkt, zijn er ernstige gevolgen. De grootste van deze gevolgen worden in eerste instantie gevoeld door specifieke planten- en dierengemeenschappen, waarvan de meeste gespecialiseerd zijn voor hun bioregio of grote stukken land nodig hebben om een gezond genetisch erfgoed te behouden.
Gebiedgevoelige dieren
Sommige diersoorten hebben grote stukken land nodig om aan al hun behoeften aan voedsel, leefgebied en andere hulpbronnen te voldoen. Deze dieren worden gebiedsgevoelige soorten genoemd. Wanneer het milieu gefragmenteerd is, bestaan de grote stukken leefgebied niet meer. Het wordt voor de dieren in het wild moeilijker om aan de hulpbronnen te komen die ze nodig hebben om te overleven, waardoor ze mogelijk bedreigd worden. Het milieu lijdt zonder de dieren die hun rol spelen in het voedselweb.
Agressief plantenleven
Een belangrijker resultaat van habitatfragmentatie is landverstoring. Veel onkruidplanten, zoals knoflookmosterd en kattestaart, zijn zowel opportunistisch als invasief. Een breuk in het leefgebied geeft hen de kans om grip te krijgen. Deze agressieve planten kunnen een omgeving overnemen en de inheemse flora verdringen. Het resultaat is een habitat met één enkele dominante plant die niet voldoende voedselbronnen biedt voor alle dieren in het wild. Volgens de U. S. Forest Service kunnen hele ecosystemen worden veranderd.
Sommige onkruidsoorten zijn zo invasief en agressief dat ze door de federale of deelstaatregeringen als schadelijk worden beschouwd om te voorkomen dat ze ongerepte gebieden vernietigen. De teelt of zelfs de verkoop van schadelijk onkruid is bij wet verboden.
Menselijke bronnen van achteruitgang van het milieu
Mensen en hun activiteiten zijn een belangrijke bron van aantasting van het milieu. Dit omvat water- en luchtvervuiling, zure regen, landbouwafvoer en stedelijke ontwikkeling.
Water- en luchtverontreiniging
Water- en luchtvervuiling zijn helaas de meest voorkomende oorzaken van aantasting van het milieu. Door vervuiling worden verontreinigende stoffen in het milieu geïntroduceerd die planten- en diersoorten kunnen verminken of zelfs doden. De twee gaan vaak hand in hand.
Zure regen
Zure regen ontstaat wanneer de uitstoot van zwaveldioxide ontstaat door het verbranden van steenkool om elektriciteit op te wekken, gecombineerd met vocht in de lucht. Door een chemische reactie ontstaat deze zure neerslag. Zure regen kan meren en beken verzuren en vervuilen. Het veroorzaakt vergelijkbare effecten op de bodem. Volgens de Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) kan, als er in een bepaalde omgeving voldoende zure regen v alt, het water of de bodem verzuren tot een punt waarop er geen leven meer mogelijk is. Planten sterven af. De dieren die ervan afhankelijk zijn, verdwijnen. De toestand van het milieu verslechtert. De introductie van schone steenkooltechnologieën, zoals natte wassers, branders met een laag NOx-geh alte (stikstofoxide), rookgasontzwavelingssystemen en vergassing (syngas) hebben de schadelijke uitstoot verminderd.
Landbouwafvoer
Agrarische afvoer is een dodelijke bron van verontreinigende stoffen die het milieu kunnen aantasten, zozeer zelfs dat de EPA de landbouw identificeert als de belangrijkste bron van watervervuiling.
Oppervlaktewater
Oppervlaktewater spoelt over de grond en in meren en beken. Wanneer het dit doet, transporteert het de meststoffen en pesticiden die op de landbouwgronden worden gebruikt naar de watervoorraden. Het introduceren van gifstoffen in waterwegen zal ernstige gevolgen hebben. Meststoffen, ongeacht of ze biologisch zijn of niet, brengen gelijke risico's met zich mee.
Meststoffen veroorzaken algenbloei
Meststoffen die grote hoeveelheden fosfor bevatten, kunnen explosies van algen in meren veroorzaken. Terwijl de algen afsterven, beginnen bacteriën het organische materiaal af te breken. Het ontwikkelt zich al snel tot een situatie waarin bacteriën de beschikbare opgeloste zuurstof in het water opgebruiken. Planten, vissen en andere organismen beginnen af te sterven. Het water wordt zuur. Net als zure regen worden meren dode zones met omstandigheden die zo giftig zijn dat noch planten noch dieren in deze omgevingen kunnen leven.
Stedelijke ontwikkeling
Volgens veel bekende ecologen, waaronder die van het Massachusetts Institute of Technology (MIT), is stedelijke ontwikkeling een van de belangrijkste oorzaken van de aantasting van het milieu. Naarmate de bevolking toenam, nam ook de behoefte aan land voor huizen en boerderijen toe. Wetlands werden drooggelegd. De prairies werden omgeploegd. De Amerikaanse Fish & Wildlife Service stelt dat 70% van de pocosin-wetlands van het land overblijft. Volgens de National Park Service is er nog maar 1% van de inheemse prairie over.
Degradatie van het milieu
De aantasting van het milieu is een van de meest urgente milieuproblemen. Afhankelijk van de schade zullen sommige omgevingen mogelijk nooit meer herstellen. De planten en dieren die deze plaatsen bevolkten zullen voor altijd verloren gaan. Om eventuele toekomstige gevolgen te verminderen, moeten stadsplanners, de industrie en beheerders van hulpbronnen rekening houden met de langetermijneffecten van ontwikkeling op het milieu. Met een goede planning kan toekomstige aantasting van het milieu worden voorkomen.
Bodem- en landverontreiniging
Bodem- en landverontreiniging zijn het directe gevolg van verontreiniging. Het natuurlijke evenwicht tussen planten en dieren in het wild wordt verstoord en vaak vernietigd. Enkele van de oorzaken van bodem- en landvervuiling zijn onder meer stortplaatsen, mijnbouw, lekkages/lekkage van rioolwater, niet-duurzame landbouwpraktijken en allerlei soorten zwerfvuil. Het morsen van gevaarlijk afval, zoals accidentele olielekken, kan land verwoesten dat langdurig moet worden opgeruimd en hersteld. Andere oorzaken zijn onder meer de uraniumwinning en de onjuiste verwijdering van kernafval.
Ontbossing en landdegradatie
Ontbossing vindt plaats wanneer er meer bos wordt verwijderd (geoogst of gekapt) dan er wordt vervangen. Dit veroorzaakt bodemerosie, verlies van planten en bomen, en verstoort de natuurlijke fauna en ander plantenleven. Dit heeft ook gevolgen voor de waterkwaliteit, met een groter risico op afvloeiing van de bodem.
Natuurlijke oorzaken
Hoewel de aantasting van het milieu meestal in verband wordt gebracht met de activiteiten van mensen, is het een feit dat omgevingen in de loop van de tijd ook voortdurend veranderen. Met of zonder de impact van menselijke activiteiten gaan sommige ecosystemen in de loop van de tijd achteruit tot het punt waarop ze het leven niet meer kunnen ondersteunen dat ‘bedoeld’ is om daar te leven.
Fysieke afbraak
Dingen als aardverschuivingen, aardbevingen, tsunami's, orkanen en bosbranden kunnen lokale planten- en dierengemeenschappen volledig decimeren tot het punt waarop ze niet langer kunnen functioneren. Dit kan tot stand komen door fysieke vernietiging door natuurrampen, of door de langdurige achteruitgang van hulpbronnen door de introductie van een invasieve uitheemse soort in een nieuwe habitat. Dit laatste komt vaak voor na orkanen, wanneer hagedissen en insecten over kleine stukken water naar vreemde omgevingen worden gespoeld. Soms kan het milieu de nieuwe soort niet bijhouden en kan er degradatie optreden.
De oorzaken van aantasting van het milieu begrijpen
Er zijn een aantal redenen waarom ecosystemen in de loop van de tijd achteruitgaan. Hoewel het misschien niet altijd de schuld van de mens is, moeten mensen nog steeds onderkennen in welke mate zij afhankelijk zijn van de hulpbronnen die de natuurlijke wereld biedt. In die zin zijn verantwoordelijkheid voor het milieu en rentmeesterschap in hoge mate een kwestie van zelfbehoud, en vormen ze een integraal onderdeel van een gezond beheer van hulpbronnen.
