dansen in de stijl van de jaren 50 zijn een waarheidsgetrouwe weerspiegeling van de evolutie, innovatie en plezier die het tijdperk kenmerkten. Met stappen die zijn voortgekomen uit swing, zoals de jitterbug en de bop, en bewegingen die iedereen kan doen, zoals de konijntjeshop en de wandeling, is de dansstijl uit de jaren 50 een blijvertje. Of je nu klaar bent om te rocken op wat oldies maar goodies of op weg bent naar de dichtstbijzijnde rockabilly-tent, hier zijn enkele stijlen die je misschien wilt proberen.
De Boogie Woogie
Als dansstijl omvatte Boogie Woogie elke vorm van swingdansen die snel werd uitgevoerd en werd ook wel 'Jump Swing' genoemd." De Boogie Woogie werd meestal gedanst op blues- en Boogie Woogie-muziek met snelle tempo's. Dit soort snelle dansen omvatte sprongen, hoppen, stampen en zelfs vliegende voeten, allemaal met aanzienlijke snelheid.
Elvis Presley, Jerry Lee Lewis en andere populaire zangers uit die tijd ontwikkelden hun versie van Rockabilly door Blues en Boogie Woogie te combineren. In Europa dansen mensen nog steeds de Boogie Woogie, hoewel deze dicht bij Jive is komen te staan en elementen bevat van zowel East Coast als West Coast Swing.
De Bop
De Bop-dansstijl is afgeleid van de Jitterbug en East Coast Swing uit de jaren vijftig. De term 'Bop' komt eigenlijk van Be-Bop, die fantastische jazzy deuntjes uit de jaren '40; het werd echter niet gedanst op Be-bop, maar op veel snellere swing-, rockabilly- en rock-'n-roll-nummers uit die tijd, zoals die van Bud Powell, Fats Waller en Gene Vincent.
De Bop gebruikte veel van dezelfde bewegingen als swing, inclusief partners die om elkaar heen bewogen, maar werd meestal gedaan zonder aanraking en veel, veel sneller. De meer zorgeloze, Charleston-achtige bewegingen en onafhankelijke dansstijl van de Bop moedigden dansers ook aan om solo te gaan. Engelse dansclubs waren, en zijn nog steeds, gevuld met mensen die de 'Bop' deden.
De Bunny Hop
De Bunny Hop werd begin jaren vijftig een klassieke feestdans. Oorspronkelijk werd het gedanst op de Bunny Hop van Ray Anthony, die in 1952 uitkwam en alle instructies bevatte over wat je moest doen. Om de Bunny Hop te doen, heb je alleen energie nodig om weg te springen en bij voorkeur wat mensen om een congalijn mee te vormen.
De Chalypso
Tegen het einde van de jaren '50 bedacht American Bandstand een naam voor de vereenvoudigde Cha-Cha-pasjes die de tieners dansten op swingende ritmes: de Chalypso. Deze dansstijl dankt zijn naam echter aan de reeks Caribisch geïnspireerde hits die tegen het einde van het decennium de Verenigde Staten overnamen. In 1956 bracht Harry Belafonte zijn Grammy-bekroonde album Calypso uit, en met het succes van het album kwamen er nog veel meer Calypso-releases.
Terwijl Calypso-liedjes over het algemeen werden gedanst met een mix van Rumba- en Samba-stappen. Ergens later werd het verwaterd en door de jeugd opnieuw geïnterpreteerd als vereenvoudigde cha-cha. Deze leuke en gemakkelijke dansstijl was ideaal om te dansen op mid-tempo swingnummers - niet te snel, niet te langzaam.
De Jitterbug
De term 'jitterbug' ontstond begin jaren '30 en werd uiteindelijk gebruikt als overkoepelende term om te verwijzen naar swing in het algemeen. Films als 'Rock Around The Clock', 'Rock, Rock, Rock' en 'Girl Can't Help It' bevatten Jitterbug-dansen erin. Tegen het einde van de jaren vijftig begonnen jongeren snel dansen bij de naam te noemen. Het is gemakkelijk om de Jitterbug te leren.
De Jive
De Jive is, net als de Jitterbug, een variatie op swingdansen. De oorsprong is Amerikaans, het heeft sterke Latijns-Amerikaanse en Afro-Amerikaanse invloeden en staat bekend als snel en leuk. De Jive is nu een van de officiële Latijns-Amerikaanse dansvormen in de competitiearena en wordt over de hele wereld gedanst in rockabilly-gewrichten. Meer over de geschiedenis van Jive-dansen en gedetailleerde instructies hier.
De Madison Line Dance
Eind jaren vijftig en begin jaren zestig werd de Madison-linedans enorm populair. Een eenvoudig te volgen danslijn en passen die voor de dansers nodig waren, maakten het tot een groot succes. De Madison-rage bracht verschillende opnames voort van nummers die speciaal voor de dans waren gemaakt, waarbij Al Brown's "The Madison" en Ray Bryant's "Madison Time" nek aan nek streden in de Billboard Top 40. Het was zo populair dat in 1988 de film Hairspray de dans bevatte. en het is een van de terugkerende kenmerken geworden in films en series waarin populaire dansen uit de jaren vijftig worden afgebeeld.
Om de Madison te doen, staan de dansers in een danslijn en volgen ze de bewegingen die door het lied worden genoemd. Het is gemakkelijk en leuk!
De rock-'n-roll
Rock'n'Roll-dansen is eigenlijk swingdansen. East Coast Swing, West Coast Swing, Jive en Jitterbug werden allemaal bekend als een soort rock-'n-roll-dans, vooral dankzij de filmindustrie en de algemene media. Dus in werkelijkheid was de muziek rock-'n-roll en werden er verschillende vormen van swing gebruikt om erop te dansen.
Enkele beroemde Rock'n'Roll-nummers zijn 'Be Bob a Lula' van Gene Vincent, 'Tutti Frutti' van Little Richard, 'Rock Around the Clock' van Bill Haley, 'Johnny Be Goode' van Chuck Berry en "Great Balls of Fire" van Jerry Lee Lewis. Enkele van de films die hebben geholpen de swing als Rock'n'Roll te versterken zijn 'Rockin' the Blues', 'Don't Knock the Rock', 'Rock, Rock, Rock!', 'Jailhouse Rock', 'The Girl Can' t Help It, 'Untamed Youth' en 'Carnival Rock'. Hier is een voorproefje van de swing die overgaat als Rock'n'Roll:
De wandeling
The Stroll was in de jaren vijftig een vast onderdeel van de meeste danszalen. Deze stressvrije lijndans was toen leuk en gemakkelijk, en het dansen van de Stroll is vandaag de dag net zo gemakkelijk. Het is een geweldige manier om te pronken met je beste dansbewegingen.
De jaren '50 zijn hier om te blijven
De mode, de leuke dansen en de energieke revolutionaire muziek van de jaren '50 maken het voor velen een geliefde tijd. Probeer in de stijl van de jaren vijftig te dansen en rock de hele nacht door met deze moves om een deel van de magie van die tijd vast te leggen!
