De oude Romeinen beschouwden familie als het allerbelangrijkste voor de continuïteit van de samenleving en de republiek Rome. Oude Romeinse families begrepen hun morele plichten jegens het gezin, de gemeenschap en het Romeinse rijk.
Oude Romeinen familiewaarden
In de oude Romeinse familiecultuur was de oudste man van het huishouden het hoofd van het gezin. De directe familie en leden van de uitgebreide familie woonden vaak in hetzelfde huis.
Gezinsleven in het oude Rome
De oude Romeinse familiekern (moeder, vader, kinderen) stond bekend als de familia. Bovendien was er vaak een mix van uitgebreide familieleden, vrijgelaten slaven en slaven die eigendom waren van de familie die in het huis woonde. Deze niet-nucleaire familieleden stonden bekend als domus.
Pater familias en wat het betekent
Pater familias (pater familias) is Latijn voor vader van het gezin. Deze titel was in handen van de oudste man die in het huishouden woonde. De pater familias werd beschouwd als het hoofd van de familie en had de autocratie over de familieclan. Deze autoriteit omvatte ook de uitgebreide familie.
Oude Romeinen en Pater Familias-controle over het gezin
Wat de pater familias ook verordende als rechtsstaat voor zijn gezin, daar kon niet over worden onderhandeld. Alle gezinsleden gehoorzaamden zijn regels en deden wat hij beval. Hij was letterlijk de koning van zijn kasteel of in dit geval zijn huis/huishouden. Juridisch gezien moest de pater familias een Romeins staatsburger zijn. Als zodanig was hij eigenaar van het familielandgoed en al het familievermogen dat daarmee verband hield, zoals hij dat nodig achtte. Hij was ook de priester van het gezin en leidde de aanbiddingspraktijken van het huishouden.
Plichten van de Pater familias
Een aantal van de belangrijkste taken van de pater familias hadden betrekking op de opvoeding van de kinderen in het huishouden, vooral die van hemzelf. Die verplichting betekende het zorgen voor een gezonde levensstijl en een comfortabel/veilig huis voor de kinderen. Er werd van hem verwacht dat hij de kinderen, zijn vrouw en de domus van voedsel, kleding en gezondheidszorg zou voorzien als ze ziek zouden worden. De pater familias en de materfamilias (moeder) brachten hun kinderen de waarden van de mos maiorum bij. Dat omvatte een hoge moraliteit, sociaal fatsoen en een diep respect voor de individuele verantwoordelijkheid voor de eer om Romeins staatsburger te zijn. Zijn controle over zijn kinderen hield pas op na zijn dood.
Rol van Materfamilias
De rol van de materfamilias was toezicht houden op het huishouden. De meeste vrouwen waren verantwoordelijk voor het huishoudbudget en het beheer van de slaven. In meer welvarende huishoudens werkte de vrouw om de carrière en sociale status van haar man te bevorderen. De vrouwen van senatoren en andere politici waren zeer bedreven in de sociale mores van de politieke klasse.
Morele code van het oude Rome
Hoewel geen enkel familielid zijn vaderfamilie kon aanvechten of zijn rechten over het huishouden kon betwisten, was dit alleen waar zolang hij dat deed volgens het mos maiorum. Het mos maiorum was de ongeschreven morele code die alle oude Romeinen volgden. Deze maatschappelijke morele wetten reikten verder dan de oude Romeinse familie en beheersten de politiek, het leger, het bedrijfsleven en alle facetten van het oude Romeinse leven. Hoewel de macht van de pater familias absoluut was, werd van hem verwacht dat hij evenwichtig was als hij over zijn familie regeerde.
Continuïteit van oude Romeinse families
Het mos maiorum zorgde ervoor dat de Republiek bleef overleven, aangezien alle burgers waren opgevoed met dezelfde morele code en plicht tegenover Rome. Als een pater familias iets minder zou doen, zou dat schande en oneer brengen aan zijn huishouden en familienaam. Het zou een belediging zijn voor de familie, hun voorouders en de goden die zij aanbaden. Als een pater familias een tiran voor zijn familie werd, waren er wetten om misbruik van zijn bevoegdheden en controle over de familia en domus te voorkomen. Hij had echter het leven van iedereen in zijn huishouden onder zijn controle.
Familieverplichting om Rome te dienen
Door de sociale mores van het mos maiorum voelden alle Romeinse burgers zich verplicht om Rome te dienen in welke hoedanigheid dan ook. De rijke families streefden politieke posities na, terwijl armere families gemeenschappen ondersteunden met een bedrijf, zoals een livrei, bakkerij, kledingfabriek, enzovoort.
Het leven van een kind in oude Romeinse families
Als een kind in een gezin werd geboren, waren het de pater familias die beslisten of het kind deel van het gezin zou worden. Volgens de PBS (Public Broadcasting Service) werden niet alle kinderen in het gezin opgenomen vanwege een aantal redenen, zoals misvorming of financiële lasten. De baby werd op de grond gelegd en de pater familias moesten het kind ophalen als hij het in het gezin wilde opnemen. Als de pater familias de baby negeerden en wegliepen, werd hij ontmaskerd, wat een mooie manier was om te zeggen dat hij op straat werd achtergelaten. Er werd aangenomen dat iemand de baby zou meenemen en in slavernij zou opvoeden. PBS stelt dat het sterftecijfer onder kinderen in de eerste eeuw extreem hoog was: 50% stierf vóór de leeftijd van 10 jaar.
Legitieme kinderen van de Pater Familias
De wettige kinderen van de pater familias werden opgevoed door een voedster en andere huisbedienden/slaven. Beide ouders waren echter actief betrokken bij het leven van hun kinderen toen ze opgroeiden. Oude Romeinse ouders waren aanhankelijk, en het lijkt erop dat hun ouder-kindrelaties langdurig waren en sterke, hechte banden hadden.
Slavenkinderen
Het lot van slavenkinderen lag in de handen van de pater familias. Mogelijk mogen ze bij hun ouders blijven of worden ze verkocht in de grillen van de pater familias. Als de kinderen echter nakomelingen van de pater familias waren, zou hij ze een speciale behandeling kunnen geven. Voedsters maakten vaak deel uit van het huishouden om voor de slaven- en niet-slavenkinderen te zorgen. In veel huishoudens werd er geen onderscheid gemaakt tussen de onwettige en wettige kinderen van de pater familias.
Adoptie in het oude Rome
De oude Romeinen geloofden in adoptie. Ze zagen dit als een manier om allianties te vormen met andere families om hun sociale en politieke positie te verstevigen. Senatoren hielden zich bijvoorbeeld meer bezig met adoptie dan de lagere klassen. Deze praktijk stelde hen in staat huwelijken te regelen met andere invloedrijke families. Het voorzag hen ook van erfgenamen, zodat het familiebezit/fortuin kon worden doorgegeven aan de volgende generatie.
Continuïteit van familie en erfenis
De oude Romeinen geloofden in testamenten waarin de verdeling van hun bezittingen werd vastgelegd. Tot aan de dood van de pater familias leefden de zonen en soms dochters van een toelage of toelage. Bij het overlijden van de pater familias zou de erfenis naar de in zijn testament genoemde kinderen gaan. De erfenis ging nooit naar zijn echtgenote. Het landgoed, het vermogen en de schulden werden onder de kinderen verdeeld zoals de pater familias dat wilden. De materfamilias werd de verantwoordelijkheid van de kinderen, tenzij ze juridisch onafhankelijk was.
Huwelijk in het oude Rome
Elk huishouden aanbad zijn respectievelijke goden en godinnen en had verschillende familierituelen. Sommige Romeinse huwelijksnormalen omvatten de bruidsstoet met fakkels naar het huis van de bruidegom voor de ceremonie en het feest. In The Roman Family schrijft auteur Suzanne Dixon dat huwelijken werden gearrangeerd door de oudere generatie van de familie, samen met vrienden van de familie. De pater familias hadden echter het laatste woord en tenzij hij het huwelijk goedkeurde, was het niet geldig.
Huwelijksleeftijd in oude Romeinse families
Het was gebruikelijk dat vrouwen jonger waren dan hun echtgenoten. De huwelijksleeftijd was in het oude Rome erg jong in vergelijking met de moderne samenleving. Meisjes van 12 jaar tot halverwege de tienerjaren werden beschouwd als huwbare leeftijd, terwijl jongens 14 jaar en ouder waren.
Juridische onafhankelijkheid voor vrouwen
Aangezien het doel was om het burgerschap van Rome te laten groeien om ervoor te zorgen dat de Republiek zich zou uitbreiden en bloeien, verleende de vorige regering vrouwen juridische onafhankelijkheid toen ze drie baby's ter wereld had gebracht die levendgeborenen waren. Een slavin kreeg haar vrijheid toen ze vier levende baby's ter wereld bracht. Deze onafhankelijkheid betekende dat de vrouw niet langer beantwoordde aan de pater familias van haar huishouden. Met haar onafhankelijkheid werd ze verantwoordelijk voor alle gebieden van haar leven.
Oude Romeinen en gezinsstructuur
Het is gemakkelijk om de patriarchale structuur van de oude Romeinen te zien. Het kerngezin was de lijm die de Republiek bij elkaar hield.
