Finales kunnen een serie maken of breken. Een geweldige finale kan een fout van een seizoen omdraaien, terwijl een slecht bedachte een serie op weg naar een legendarische status op de knieën kan krijgen. Toch is er geen formule die je kunt volgen om een succesvolle serie te laten eindigen.
We herkennen er gewoon één als we hem zien, en de beste seriefinales aller tijden bewijzen dat er geen plafond is dat te hoog is of een doos die te klein is om uit te breken.
MASH
MASH was de definitie van afspraak-tv in de jaren zeventig. MASH, opgenomen in een serie nadat Robert Atlmans succesvolle komedie uit 1970 de wereld kennis liet maken met iconische personages als Margaret "Hot Lips" Houlihan en Hawkeye Pierce, temperde gewelddadige verhalen over de Koreaanse oorlog met een legerchirurgisch team dat de gewelddadige verhalen over de Koreaanse oorlog had kunnen maanverlicht als een reizende komediegroep.
Het was fris en rauw, en perfect voor een decennium dat voelde alsof het dieptepunt van de eeuw was bereikt. En de finale die in 1983 werd uitgezonden maakte precies duidelijk waarom mensen na elf jaar nog steeds keken.
De Koreaanse wapenstilstandsovereenkomst was een natuurlijk einde van de show, maar het leuke was de manier waarop, ondanks dat ze van hun plicht waren ontheven, geen van de personages aan de gevolgen van de oorlog kon ontsnappen. Klinger keert niet terug naar huis ondanks dat hij er alles aan heeft gedaan om het gedurende de serie te proberen. Hawkeye moedigt een vrouw aan om haar baby te verstikken om een karavaan mensen te redden en gaat daarmee in tegen zijn pacifistische karakter, enz. En het is gewoon onmogelijk dat je huilde niet omdat Hawkeye zijn moeilijke afscheid kreeg.
Opvolging
Succession is weer een ongelooflijke show in de enorme catalogus van HBO, en het publiek was op hun hoede toen de makers besloten er na slechts vier seizoenen een einde aan te maken. Toch kunnen we vol vertrouwen zeggen dat de 88 minuten durende finale de beste televisiefinale van het decennium en misschien wel de eeuw was.
Een serie waarvan de hoofdrolspelers meer op een Griekse tragedie lijken dan op die van een moderne conservatieve media-onderneming, heeft het publiek scherp gehouden, en dat bleef zo tot de allerlaatste momenten. Hoewel we spoilers zullen besparen, kunnen we je verzekeren dat hoe je ook denkt dat de zoektocht van de familie Roy naar de kroon zal eindigen, dat niet zo is.
Zes voet onder
De enige manier om de enorme catalogus van enorm succesvolle shows van HBO te verklaren is dat ze werden getroffen door een vloek, namelijk de Glinda de Goede Heks. Six Feet Under wordt aangeprezen als een van de beste van het bedrijf, ondanks dat het een complete underdog van een uitgangspunt is; familiedrama? Volkomen normaal. Een uitvaartcentrum runnen? Veel minder.
Maar ze sloten de show af met de enige uitzending die paste bij iets dat de dood recht in de ogen keek: waarbij elk personage werd gedood. De schrijvers lieten ons niet afvragen waar het leven van de Fisher zou eindigen. Maar niet alle sterfgevallen blijken mooie plaatjes te zijn; en dat maakt het zo ongelooflijk. Ze serveerden onverschrokken het leven (en de dood) in al zijn rommelige momenten.
Proost
Cheers was de sitcom die ons verliefd maakte op de rommeligheid van de gekozen familie. Ondanks alle grapjes, relatiedrama's en biertjes die aan de bar werden gedronken, was Cheers altijd een show over de kleine momenten die zich opbouwen om vriendschappen te creëren die een leven lang meegaan. En de finale maakte van het ‘terugbrengen van een oud castlid’ het beste plotapparaat ooit.
Sam en Diane (die enkele seizoenen eerder waren vertrokken) waren het toonbeeld van giftig, en die toxiciteit steekt de kop op als ze terugkeert in de finale. Maar wanneer de vlucht van de twee vertraging oploopt en ze een moment hebben om na te denken voordat ze wegrennen naar LA en Cheers in het stof achterlaten, laat Sam een moment van ongelooflijke groei zien, waarbij hij ervoor kiest terug te keren naar de familie die hem niet verliet en nog steeds wachtte. daar met open armen.
Breaking Bad
Breaking Bad, begeleid door Bryan Cranston in de uitvoering van je leven, stond helemaal aan het begin van de zoektocht van netwerk-tv naar prestigieuze televisie. Deze serie staat ver af van traditionele sitcoms en copagandadrama's en liet iedereen een nieuwe kant zien van de drugscrisis in Amerika - de kant die wanhopig winst wil maken, koste wat het kost.
Het is moeilijk te geloven dat een serie met zoveel impact maar vijf seizoenen heeft geduurd. Maar de finale toonde Breaking Bad op zijn best: eerlijk, gewelddadig en niet bang om mensen de gevolgen van hun daden onder ogen te laten zien. De finale weerspiegelt de opening, waarbij de kanker van W alter White terugkomt en zijn seizoenen van zonden terugkomen om hem te bijten in de vorm van een enkele verdwaalde kogel. Het was tenslotte alleen W alter White die W alter White uiteindelijk kon vermoorden.
Oranje is het nieuwe zwart
Orange Is the New Black was een baanbrekende hit voor Netflix in de beginperiode van de studio, omdat het de levens van gedetineerde vrouwen in de Litchfield Penitentiary gedetailleerd beschreef. Het ondernemen van de finale was een ambitieuze aangelegenheid omdat er een cast van personages was van bijna anderhalve kilometer lang waarvan de verhaallijnen moesten worden afgerond.
En toch gaven de schrijvers elk personage de kans om het af te sluiten. Ze weigerden toe te staan dat deze personages waar we van waren gaan houden, overschaduwd werden door het liefdesverhaal van Piper en Alex, maar gaven ze in plaats daarvan een stem op een manier die de wereld nog niet heeft. En om die reden is het een van de beste seriefinales ooit.
Hannibal
Hannibal, met zijn barokke esthetiek en diepgewortelde, grensverleggende primetime-bloed, boeide het publiek drie seizoenen lang. Ondanks dat de plot werd aangestuurd door de personages die door de jaren heen op jacht waren naar verschillende moordenaars, was het in werkelijkheid de relatie tussen Hannibal en Will die de show centraal hield. Als twee magneten cirkelden ze om elkaar heen tot aan de finale, toen ze samenwerkten om de Grote Rode Draak uit de weg te ruimen.
Uiteindelijk was er voor Will en Hannibal geen andere optie dan ten prooi te vallen aan hun honger om elkaar te consumeren. En aangezien dat niet aan de orde was, zou de dood in elkaars armen voldoende zijn. De finale spaarde Will en Hannibal niet van het gewelddadige lot dat ze verdienden – en waarnaar ze verlangden – en we waren er des te gelukkiger door.
De voortvluchtige
Met de enorme hoeveelheid ongelooflijke televisie die er is, zal het je misschien verbazen als je ziet dat een zwart-witserie de lijst ha alt. Maar het vier seizoenendrama, The Fugitive, schreef het draaiboek voor impactvolle finales. De serie, die tussen 1963 en 1967 werd uitgezonden, had geen treffender naam kunnen krijgen, omdat deze een man volgde die op de vlucht was voor een onterecht veroordeelde moord op zijn vrouw.
Het publiek besteedde 120 afleveringen aan het kijken hoe Dr. Kimple de wet omzeilde en probeerde de man op te sporen die zijn vrouw daadwerkelijk had vermoord. En wat is een betere manier om de show af te sluiten dan ons daadwerkelijk oog in oog te brengen met de echte moordenaar? Zelfs na meer dan 50 jaar houdt het spannende en bevredigende einde van deze finale nog steeds stand.
BoJack Ruiter
BoJack Horseman werd geboren in een nieuw tijdperk van animatie voor volwassenen, een tijdperk waarvan het enige doel niet was om nauwelijks verhulde toespelingen over de hoofden van kinderen te verspreiden. In plaats daarvan concentreerde het zich op echt gebrekkige karakters, omdat ze fout na fout maakten en achteruit gleden van elke marginale stap richting vooruitgang. Toch heeft de serie iets moois gedaan door te laten zien dat er nog steeds liefde bestond tussen die personages, zelfs onder het bedrog, de leugens en de manipulatie.
De finale brengt een opgesloten BoJack terug in de schoot van zijn oude bende. Maar als je ziet hoe ze op die hoogdravende, ongemakkelijke manier met elkaar omgaan, wetende hoe hun levens in verschillende richtingen gaan, wordt BoJacks eigen interne strijd een spiegel voorgehouden over welke weg hij zal inslaan (een nuchtere of verslaafde) als hij vrijkomt. Er is altijd een seizoen, en tot het einde toe worden we met deze onvermijdelijkheid geconfronteerd.
Mad Men
In een wereld waar zoveel plots van tv-shows zijn gecentreerd rond de groei en ontwikkeling van karakters, zien we graag een finale met een personage dat bij zijn standpunt blijft. Don Draper, de vriendelijke verkoper die in Mad Men nooit iets zijn fineer liet kraken, lijkt in de finale een scherpe bocht naar links te hebben gemaakt naar een quasi-cultus toevluchtsoord vol meditatie.
Toch laten die eerste paar maten zien dat het allemaal munitie is voor een ander klassiek Draper-veld. Soms zijn de beste karakters degenen die onderweg nooit veranderen.
Was jij erbij bij de meest bekeken seriefinales?
We beten zeker op onze nagels door het snelle wachten op de uitzending van deze seriefinales. Had jij het geluk om deze meest bekeken seriefinales te zien toen ze in première gingen?
- MASH - 105,9 miljoen kijkers
- Proost - 84,4 miljoen kijkers
- The Fugitive - 78 miljoen kijkers
- Seinfeld - 76,3 miljoen kijkers
- Vrienden - 52,5 miljoen kijkers
- Magnum, P. I. - 50,7 miljoen kijkers
- De Cosby Show - 44,4 miljoen kijkers
- All in the Family - 40,2 miljoen kijkers
- Familiebanden - 36,3 miljoen kijkers
- Huisverbetering - 35,5 miljoen kijkers
Aan alle dingen komt een einde
Aan alle dingen komt een einde, en als je geluk hebt, wordt het een plezierige gebeurtenis. Als je fan was van een van deze tv-programma's, dan heb je de jackpot gewonnen. Maar we hebben niet altijd geluk, en soms lopen we weg met slangenogen, zoals deze shows met de slechtste finales ooit gefilmd.
