Vanaf 2016 bevonden zich ongeveer 30.000 baby's in het Amerikaanse pleegzorgsysteem, meldt het Adoption and Foster Care Analysis and Reporting System (AFCARS). Het Amerikaanse pleegzorgsysteem bestaat uit instanties die de richtlijnen van de staat volgen om kinderen uit schadelijke woonsituaties te halen en in tijdelijke huizen te plaatsen. Het doel van pleegzorg is altijd om de natuurlijke verzorger van een kind te helpen zijn kinderen weer in een veilige, liefdevolle en verzorgende omgeving te plaatsen.
Kinderen in pleegzorg
Kinderen worden om een aantal redenen in pleeggezinnen geplaatst. De top twee zijn verwaarlozing en drugsmisbruik door ouders, die volgens de meest recente AFCARS de ontwikkeling van een baby aanzienlijk kunnen beïnvloeden. Andere redenen zijn onder meer fysieke mishandeling, slechte huisvesting, opsluiting van ouders en de dood van de primaire verzorger. Als uit prenataal onderzoek blijkt dat een pasgeboren baby thuis bij de biologische ouders niet veilig is, kan de baby direct na de geboorte in een pleeggezin worden opgenomen.
Plaatsing
Bij onderzoek naar beschuldigingen van kindermisbruik of verwaarlozing kan een lokale overheidsinstantie besluiten dat het in het beste belang van het kind is om uit huis te worden geplaatst. Een pleegzorgbureau zoekt vervolgens naar een tijdelijk onderkomen voor het kind. Waar mogelijk zoeken instanties naar familieleden of goede vrienden van de familie die bereid en in staat zijn voor het kind te zorgen totdat de biologische ouder of wettelijke voogd aan bepaalde criteria voldoet om de plaatsing van hun kind opnieuw op zich te nemen. Als er geen familielid of vriend is die voor het kind kan zorgen, zoekt de instantie in hun database met erkende pleegouders naar een huis met ruimte voor het kind. De ouderlijke rechten verschillen per staat, maar doorgaans moeten de biologische ouders de pleegouder ontmoeten binnen een week nadat het kind uit huis is gehaald. Overwegingen voor een tijdelijk thuis zijn onder meer een locatie in de buurt, zodat het kind tijdens zijn verblijf in een pleeggezin een relatie met zijn biologische familie kan onderhouden.
Leeftijdsverschillen
Volgens AFCARS is ongeveer acht procent van de kinderen in het pleegzorgsysteem jonger dan één jaar. Het proces van plaatsing in pleeggezinnen is hetzelfde voor kinderen van elke leeftijd, maar de mogelijkheden en de huidige leefsituatie van pleeggezinnen bepalen vaak welke kinderen het meest geschikt zijn voor hun leeftijd in dat huis.
ZerotoThree.org meldt dat baby's tijdens de eerste paar maanden van de zorg de neiging hebben om tussen ongeveer drie pleeggezinnen te verhuizen. Baby's en peuters hebben van alle leeftijdsgroepen ook de grootste kans om slachtoffer te worden terwijl ze in pleeggezinnen verblijven, en blijven voor langere perioden in het systeem.
Statistieken
Hoewel het pleegzorgsysteem vaak een negatieve connotatie en stigma heeft, zijn er veel statistieken die aantonen dat het systeem veel kinderen helpt. Zoals bij elk landelijk programma zijn er ook uitdagingen.
- Kinderen brengen gemiddeld twintig maanden door in pleeggezinnen voordat ze terugkeren naar hun primaire verzorger of een ander permanent huis vinden (AFCARS).
- Eén op de drie baby's die de pleegzorg verlaten, komt opnieuw in het systeem terecht volgens een rapport van ZerotoThree.org.
- Ongeveer één op de drie baby's komt rechtstreeks vanuit het ziekenhuis in het systeem.
- Het aantal kinderen in pleeggezinnen neemt toe, maar in ongeveer de helft van alle Amerikaanse staten neemt de capaciteit om pleegkinderen te huisvesten af.
Word een pleegouder
Hoewel sommige kinderen in pleeggezinnen bij familieleden worden geplaatst, wordt volgens de AFCARS bijna de helft in niet-relatieve pleeggezinnen geplaatst. Om deel te nemen aan gezinspleegzorg moeten ouders deelnemen aan een uitgebreid en rigoureus proces dat doorgaans gratis is. Elke staat en instantie kan een ander proces of een reeks stappen volgen om licentiestatus te verkrijgen. Neem contact op met een particuliere of openbare instantie bij u in de buurt en woon een oriëntatiesessie bij om meer te weten te komen over het proces in uw regio, dat vier tot twaalf maanden kan duren, zegt AdoptUSKids.
Als u overweegt uw huis open te stellen voor kinderen in nood, stel uzelf dan deze vragen om aan de slag te gaan:
- Kan mijn gezin nu financieel rondkomen?
- Heb ik een veilig huis met voldoende ruimte voor meer kinderen?
- Kan ik de dagelijkse zorg voor een baby bieden?
- Is mijn dagelijkse schema flexibel?
- Ben ik emotioneel en fysiek toegerust om voor een baby te zorgen?
- Ben ik geïnteresseerd in het helpen van kinderen zonder enig bijbedoeling voor zelfgewin?
Als u eerlijk op al deze vragen 'ja' kunt antwoorden, is de volgende stap het zoeken naar een pleegzorgbureau bij u in de buurt voor meer informatie. Neem contact op met uw plaatselijke Department of Children and Family Services of een vergelijkbare overheidsinstantie voor meer informatie over openbare pleegzorgaanbieders.
Applicatie
Zodra je hebt besloten verder te gaan op de reis naar het bevorderen van ouderschap, ga je aan de aanvraag werken. Verwacht nauwkeurige en gedetailleerde informatie te verstrekken, zoals een bewijs van leeftijd en verificatie van inkomen. Je hebt ook referentiebrieven nodig van werkgevers of vrienden en de volwassenen in het huis zullen een criminele achtergrond en kindermisbruikregistratie moeten doorstaan op staats- en federaal niveau. De gezinsbegeleider bij u in de buurt helpt u bij het invullen hiervan. Totdat u het hele aanvraagproces heeft voltooid en u een licentie ontvangt, kunt u geen pleegkinderen bij u thuis laten plaatsen.
Training
Terwijl u aan uw aanvraag werkt, moet u ook deelnemen aan een training die tien tot dertig uur lestijd omvat. In deze sessies ontmoet je andere ouders die op weg zijn om ouderschap te bevorderen, leer je over het proces en leer je over de perspectieven en behoeften van de kinderen in de loop van vier tot tien weken. Trainingsprogramma's omvatten Parent Resources for Information Development and Education (PRIDE) en de Model Approach to Partnerships in Parenting (MAPP).
Thuisstudie
Op een bepaald moment tijdens of direct na voltooiing van het aanmeldings- en trainingsprogramma komt uw behandelaar minimaal één keer, maar mogelijk meerdere keren, bij u thuis langs om uw leefomgeving te beoordelen. Deze gezinsbeoordeling omvat interviews met alle leden van het huishouden en een veiligheidscontrole in huis. De beslismedewerker gebruikt deze informatie om te bepalen of uw huis geschikt is voor baby's en hoeveel kinderen zinvol zijn gezien uw woonsituatie. Als er veiligheidsproblemen zijn, wordt u geïnformeerd en krijgt u de gelegenheid om deze problemen op te lossen of te corrigeren.
Potentiële uitdagingen
Pleegouder worden kan om voor de hand liggende redenen een unieke ervaring zijn. Gezien de aard van het proces brengt het echter ook veel uitdagingen met zich mee. Pleegouders moeten zich ervan bewust zijn:
- Deze kinderen hebben mogelijk te maken gehad met fysiek of seksueel misbruik, verwaarlozing, ondervoeding en extreme armoede, wat kan resulteren in grote medische en gedragsproblemen die extra zorg vereisen. Baby's die hun behoeften, symptomen of gevoelens niet kunnen uiten, vormen een extra uitdaging voor pleegouders om mogelijke problemen te identificeren.
- Baby's en baby's lopen een bijzonder risico op verlatingsangst of een ongezonde gehechtheid aan verzorgers.
- Je moet beschikbaar zijn om kinderen mee te nemen naar reguliere afspraken en eventueel bezoeken met biologische ouders. In deze omstandigheden heb je misschien de kans om een soort relatie met biologische ouders op te bouwen, wat goed of uitdagend kan zijn.
- Het kan zijn dat er weinig tijd is om u voor te bereiden, aangezien een baby binnen een uur bij u thuis kan worden gebracht nadat u ermee heeft ingestemd een kind op te nemen. Je moet alles bij de hand hebben, van een wieg en autostoeltje tot kleding, luiers en flesvoeding bij de aankomst van het kind, aangezien deze hulpmiddelen waarschijnlijk niet bij de hand zijn.
- Pleegmoeders die borstvoeding kunnen geven, hebben toestemming van de biologische ouders nodig.
Wet op pleegzorg
Volgens de Adoptie- en Foster Family Coalition kan elke staat zijn eigen specifieke wetten maken met betrekking tot pleegzorg en adoptie, maar om federale financiering te krijgen moeten ze de federale wet- en regelgeving volgen.
- Foster Care Bill of Rights beschrijft de rechten van kinderen in pleeggezinnen en de rechten van pleegouders.
- Adoption and Safe Families Act van 1997 biedt richtlijnen voor het permanentieproces in termen van tijdige adoptie en plaatsing.
- Adam Walsh Child Protection and Safety Act van 2006 vereist registercontroles op kindermisbruik voor alle pleeg- en adoptieouders.
- De wet op het bevorderen van verbindingen met succes en het vergroten van adopties uit 2008 regelt het tijdig informeren van biologische familieleden en de middelen die aan hen worden verstrekt als zij het kind van een familielid opvoeden.
- De wet ter voorkoming van sekshandel en het versterken van gezinnen uit 2014 bevat een sectie getiteld Verbetering van de kansen voor kinderen in pleegzorg en ondersteuning van permanentie, met bepalingen over onder meer de basistarieven voor stimuleringsmaatregelen voor pleeggezinnen.
Kinderen op de eerste plaats zetten
Het pleegzorgsysteem bestaat om kinderen een goed leven te helpen, te beginnen met de basisprincipes van het voorzien in hun fysieke en emotionele basisbehoeften. Zonder de steun van onbaatzuchtige pleeggezinnen zou het systeem niet kunnen functioneren. Elk sociaal programma, inclusief het pleegzorgsysteem, heeft sterke en zwakke punten, maar uiteindelijk draait het allemaal om het helpen van anderen.
