De wals wordt naar hedendaagse maatstaven beschouwd als een verfijnde sociale dans, maar heeft een schandalige geschiedenis. De simpele een-twee-drie-stappen waren niet altijd zo eenvoudig en onschuldig als ze lijken.
Van boer tot chic
De wals kende een bescheiden begin op het platteland van Duitsland. Halverwege de 18e eeuw begonnen boeren in Bohemen, Oostenrijk en Beieren iets te dansen dat de landler werd genoemd. In die tijd danste de verfijnde hogere klasse op het menuet op hun bals, maar de boerendans was zo veel leuker dat edellieden de bijeenkomsten van de lagere klasse bezochten alleen maar om ervan te genieten.
De dans was op 3/4 maat muziek en er waren paren bij betrokken die rond de dansvloer draaiden. Het werd uiteindelijk bekend als de walzer (van het Latijnse volvere, wat draaien betekent). Het was echter niet de rotatie die de wals zijn bekendheid gaf, het was de positie die de dansers innamen, een ‘gesloten’ danspositie, van aangezicht tot aangezicht. Hoewel dit in de hedendaagse danswereld onschuldig genoeg lijkt, heeft het destijds veel ‘echte’ mensen met afschuw vervuld, zoals romanschrijfster Sophie von La Roche, die het omschreef als de ‘schaamteloze, onfatsoenlijke werveldans van de Duitsers’ die ‘alles kapotmaakte’. grenzen van goede opvoeding', in haar roman Geshichte des Fräuleins von Sternheim, geschreven in 1771.
Schandalig of niet, de wals werd immens populair en verspreidde zich van Duitsland naar de danszalen van Parijs toen soldaten terugkeerden van de Napoleontische oorlogen. Tegen het midden van de 18e eeuw had het zich ondanks, of misschien wel dankzij, zijn voortdurende bekendheid naar Engeland verspreid. Een vermelding in de Oxford English Dictionary uit 1825 beschreef de wals als 'losbandig en onfatsoenlijk'.
Dingen versnellen
Een van de eerste verschijningen van de wals in een toneelstuk was in de opera Una Cosa Rara van Soler in 1786. Dit zette het tempo van de wals op andante con moto, wat wordt gedefinieerd als 'stapvoetig'. Tot op de dag van vandaag worden nog steeds veel walsen in dit soepele en rustige tempo gedanst. Rond 1830 componeerden de Oostenrijkse componisten Lanner en Strauss echter een reeks stukken die als ensemble bekend werden als de Weense Wals. Dit was zeer snelle muziek, gespeeld met ongeveer 55 - 60 maten per minuut, of (om de hedendaagse muziekterminologie te gebruiken) ongeveer 165 - 180 slagen per minuut. Plotseling waren de langzame en bezadigde dansbewegingen wild en hectisch, waarbij paren met bijna gevaarlijke snelheden over de dansvloer wervelden. In plaats van de originele wals te vervangen, werd walsen in Weense stijl een populair alternatief, vooral onder jonge dansers die wilden pronken met hun atletische vaardigheden. Het blijft een populaire sociale dans en vormt een integraal onderdeel van stijldanswedstrijden.
Walzen naar Amerika
Het is niet duidelijk wanneer de wals precies de Atlantische Oceaan overstak naar Amerika, maar tegen het einde van de 19e eeuw was het een gevestigd onderdeel van de Amerikaanse dansscene. Natuurlijk hadden de Amerikanen hun eigen specifieke variaties, zoals de 'Boston'-wals, die het tempo vertraagde ten gunste van lange, glijdende danspassen en minder cirkelvormige bewegingen. Walsen in Amerikaanse stijl ontwikkelden uiteindelijk ook verschillende "open" dansposities. Een ander belangrijk verschil in wat bekend is geworden als de Amerikaanse wals (in tegenstelling tot de internationale versie), is dat de benen van de dansers elkaar bij elke stap kruisen in plaats van samen te sluiten. Deze variaties zijn tot op de dag van vandaag onderdeel gebleven van de walscanon.
De aarzelingsvariatie
Een andere Amerikaanse aanpassing aan de wals in Europese stijl stond bekend als 'de aarzelingswals'." Dit was bijna het tegenovergestelde van het snelle tempo van de Weense wals, waarbij de dansers één stap bewogen op elke drie tellen muziek (gespeeld in het andante-tempo). In tegenstelling tot de Boston- en Weense walsen kon de Hesitation-wals niet standhouden. De tand des tijds heeft het niet langer sociaal of competitief gedanst. Sommige versieringen en dansbewegingen in de walschoreografie weerspiegelen echter nog steeds dit soort langzame, afgemeten bewegingen.
W altz Around the World
De gestage één-twee-drie, één-twee-drie tel van de wals heeft zich over de hele wereld verspreid als een hoofdbestanddeel van stijldansen, gemakkelijk te leren maar met genoeg variaties en ingewikkeldheden om het interessant te houden. Veel andere dansen, zoals de polka, zijn afgeleiden van de originele wals, en het is vaak een van de eerste dansen die worden onderwezen in stijldanszalen zoals Fred Astaire Dance Studios. Of het nu wordt afgebeeld als een romantische dans tussen Assepoester en haar prins, of als een snelle wedstrijd in Weense stijl op Dancing with the Stars, de wals is een belangrijke en onlosmakelijke kracht in de geschiedenis van de stijldans.
