Tap is, net als jazz, een unieke Amerikaanse bijdrage aan de podiumkunsten. De wortels liggen begraven in de oudheid van tropische en gematigde stamlanden. Het staccato en de stijl zijn echter van eigen bodem. Van West-Ierland tot West-Indië tot de danszalen van het oude New York: het drummen van ritmische voeten bracht een Amerikaans verhaal naar voren dat zich nog steeds ontvouwt.
Een tijdlijn van tikken
De zwakke percussie van Europese en Afrikaanse voeten echoot door de vaak meedogenloze kolonisatie van Amerika, door de oorlogen die een natie stichtten en bijna vernietigden, over onverharde landweggetjes en de met littekens bedekte planken van podia, in de vervagende beelden van oude celluloid, en onder het beukende ritme van een moderne flashmob, die een publieksvriendelijke, gesyncopeerde beat voortbrengt. Tap is een relatief nieuwe dansvorm met een eeuwenoude herkomst. Het is een artefact uit de geschiedenis met zijn eigen geschiedenis van fusie en beroemde tappers.
1600
In de 17e eeuw werden Ierse contractarbeiders naar de koloniën geïmporteerd om Britse gezinnen te dienen, en werden Afrikanen tot slaaf gemaakt om op de plantages in het Caribisch gebied en op het vasteland te werken. Hun leven was vaak onuitsprekelijk, maar hun geest was onstuitbaar, en dans – een tikkende, stampende, gestileerde dans – was een geschenk van hun erfgoed dat overleefde. Voor de choreografie van de dansen van deze arme mensen was geen muziek nodig; ze hadden sowieso zelden instrumenten. De dans was de muziek, het geluid ervan was net zo belangrijk als de beweging bij het uiten van de emotie en het vertellen van het verhaal.
19e eeuw
In de loop van de tijd zijn de twee ritmische dansstijlen van elkaar geleend. Tegen het midden van de 19e eeuw doken de fusiebewegingen op in danszalen. Met klompen (of houten zolen) konden tappers het publiek in vervoering brengen met geluid en voetenwerk. Een zwarte tapper genaamd William Henry Lane, omgedoopt tot Major Juba, doorbrak eind 19e eeuw de kleurenbarrière en verscheen naast blanke acts in een gescheiden entertainmentindustrie. (Juba, de hoofdstad van de Republiek Zuid-Soedan, was ook een term voor slavendans die werd gebruikt om te communiceren als tribaal drummen, alleen met voeten, niet met drums. De stampende, slaande en kloppende stappen waren vroege voorlopers van een meer gepolijste hybride die uiteindelijk gedomineerde minstreelshows.)
1900
-
Tapdanser met hoge hoed In 1902 gebruikte een show genaamd Ned Wayburn's Minstrel Misses een stijl van gesyncopeerde choreografie genaamd 'Tap and Step dance', uitgevoerd in klompen met gespleten houten zolen. Dat was de eerste vermelding van 'tap' en de voorloper van schoenen met splitzolen en aluminium hiel-en-teen-taps.
- "Buck and Wing" -dansen kwam voort uit de 19e-eeuwse vaudeville- en minstreelshows en gaf de opkomende dansvorm time-step, een ritmische tikcombinatie die het tempo aangeeft. De shim-sham uit dezelfde periode is een tijdstap met een shuffle - meer vaudeville-stappen uit de Savoy-balzaal die je nog steeds zult vinden in de tapklas.
- 1907 en tap explodeerden in het reguliere entertainment toen Flo Ziegfeld 50 tapdansers in zijn eerste Ziegfeld Follies plaatste. In The Follies speelden uiteindelijk grote artiesten als Fred Astaire en werden choreografen gebruikt om de kunst van het tappen te bevorderen en een enthousiast publiek te creëren.
- Het werkte. Van de jaren twintig tot en met de jaren dertig kon je niet naar een film, een club, een Broadway-musical of een vaudeville-act gaan zonder over een taproutine te struikelen.
- Bill "Bojangles" Robinson sprak tot de publieke verbeelding tijdens de hoogtijdagen van de tap tot halverwege de eeuw. Zijn 'Stair Dance' uit 1918 was een hoogstandje van lichte, sierlijke, voortreffelijke tap, en zijn carrière omvatte Broadway- en Hollywood-faam. Robinson leverde in de jaren dertig enkele onsterfelijke filmoptredens met de kleine Shirley Temple. Hij was een torenhoge figuur die een krachtige invloed had op de volgende generatie tapdansers.
- Fred Astaire, Donald O'Connor, Ginger Rogers, Eleanor Powell, Ann Miller, Gene Kelly, Sammy Davis Jr. en andere dubbele en drievoudige bedreigingen (artiesten die uitblonken in zingen, dansen en acteren) werden gehouden heerste over de kraanwereld van de jaren dertig tot en met de jaren vijftig en daarna. Het waren theatrale tappers, met jazz-, ballet- en ballroombewegingen voor meeslepende en elegante dansen die theaterbezoekers en bioscoopbezoekers in vervoering brachten.
- 1950 Rock 'N' Roll schoof opzij toen de Swing in de Twist veranderde en ronddraaiende syncope verving. Modern had zijn gepassioneerde liefhebbers; ballet fonkelde en schitterde in de concertzalen en operahuizen; Broadway had een liefdesrelatie met jazz; en tap kwijnde weg - een echt stiefkind in de danswereld.
- 1978 - Gregory Hines, een getrainde danser die tijdens zijn jeugd begeleid werd door klassieke tappers, ontvangt een Tony-nominatie voor de Broadway-show Eubie en het tapfenomeen ha alt Amerika opnieuw in. Hines had een vooraanstaande carrière op Broadway en in de film (zijn film White Nights uit 1985, met Mikhail Baryshnikov, is onvergetelijk) en begeleidde Tap's volgende jongensfenomeen Savion Glover.
Savion Glover is een bovennatuurlijk soort tapper - zijn scherpe, beukende techniek wordt 'hitting' genoemd, en hij was een wonderkind dat studeerde bij Gregory Hines en Sammy Davis Jr., speelde in Jelly's Last Jam, gechoreografeerd en speelde in Bring in 'Da Noise, Bring in' Da Funk (4 Tony awards), en vond tijd om Mumble, de CGI-pinguïn, te choreograferen in Happy Feet
De kraan van vandaag - twee stijlen
Glover is een ritmetapper. Hij maakt muziek met zijn voeten. Theatrale tappers zijn 'hele lichaam'-tappers, en je zult ze zien dansen als personages in Broadway-shows of in die vintage films waar Gene Kelly zich verlustigt in zijn plassen en Ginger Rogers elke beweging van de onvergelijkbare Fred Astaire nabootst, in hakken en achteruit. Zowel ritme als theatertap zijn nu hoofdbestanddelen van dansprogramma's. De Ierse steppers en de Afrikaanse stampers combineerden hun glorieuze snelle-voetpercussie en hun aanzienlijke talenten om een nieuwe dansvorm bij te dragen aan een chaotische Nieuwe Wereld.
