Sprookjes spreken tot de verbeelding van kinderen en volwassenen. De magische werelden vol onmogelijke wezens en mensen zijn spannend om te lezen en bevatten vaak een levensles. Korte sprookjes zijn geweldige verha altjes voor het slapengaan of snelle leesboeken voor beginners. Of het nu gaat om nieuwe, originele verhalen of populaire klassiekers, sprookjes kunnen elk kind vermaken. Beide onderstaande verhalen zijn origineel en geschreven door de auteur, Michele Meleen.
De laatste Feniks
The Last Phoenix is een kort verhaal van minder dan 800 woorden over een magische vogel die op zoek is naar zijn ware identiteit. Met de hulp van een vriend en wat zelfonderzoek kan Lightcatcher zijn doel in het leven vinden. Dit verhaal is geschikt voor kinderen van alle leeftijden en kan door vroege lezers zelfstandig worden gelezen.
Opstaan uit de as
Een kleine rode en oranje vogel verrees uit een stapel as. Hij keek om zich heen zover zijn ogen konden zien. Verschillende andere ashopen lagen leeg in de buurt, maar er waren geen andere vogels. De vlaktes waren bedekt met kleine rotsen in het noorden, oosten en westen. In het zuiden was er in de verte een kronkelende rivier.
Helemaal alleen, hongerig en nerveus waggelde het vogeltje weg richting het water. Na een lange tijd lopen besloot hij te proberen te vliegen. Zijn enorme vleugels spreidden zich ver buiten zijn lichaam uit. Een beetje opgetild door de wind en hij zweefde korte periodes net boven de grond voordat hij overeind viel. Uiteindelijk vluchtte het vogeltje en bereikte de rivier terwijl de zon onder de horizon zakte. Zijn veren begonnen te glinsteren toen het licht uit de lucht verdween.
Een vriend
Terwijl hij van de rivieroever dronk, landde er een kleine blauw-witte vogel naast hem.
" Hallo, ik ben Indigo", zei de blauw-witte vogel.
" Ik heb geen naam", fluisterde het kleine rood-oranje vogeltje terug.
" Wat! Geen naam? Iedereen heeft een naam. Hoe noemt je moeder je?" vroeg Indigo.
" Ik heb geen moeder", zei het kleine rood-oranje vogeltje.
" Oh", zei Indigo, "Nou, dat betekent dat je je naam nog niet hebt gevonden. Ik kan je helpen, ik ben goed in het vinden van dingen", zei Indigo
" Het is misschien moeilijk te vinden", zei het kleine rood-oranje vogeltje. "Ik weet niet eens wat voor soort vogel ik ben."
Legende van de Feniks
" Het is waar dat ik nog nooit een andere vogel heb gezien die op jou lijkt, maar ik heb verhalen gehoord. Mijn moeder vertelde ons een verhaal over de Feniks, een rood-oranje vogel met grote vleugels die schitteren in de nacht Ze zei dat de Feniks een beschermer is die ons allemaal veilig in de duisternis zou houden, 'zei Indigo
" Dat klinkt fantastisch. Maar ik kan geen Feniks zijn. Ik weet niet hoe ik iemand moet beschermen."
" Gewoonlijk leert mijn moeder me dingen als vliegen, vissen en een nest bouwen. Maar aangezien je geen moeder hebt, kan iemand anders in je familie misschien helpen?" antwoordde Indigo.
" Ik heb geen gezin. Ik ben helemaal alleen geboren in een hoop as", zei de Feniks.
" Ik weet het! Jij moet de laatste zijn, de laatste Phoenix. Cool, "zei Indigo.
Inpassen
Het kleine rood-oranje vogeltje wilde niet de laatste Phoenix zijn. Hij zou zijn hele leven alleen moeten doorbrengen om te leren een beschermer te zijn. Hij wist zeker dat hij nooit ergens zou passen. Hij was veel te groot om met Indigo te leven, maar veel te klein om alleen te leven.
Indigo vond een groot gat in een nabijgelegen boom waar de laatste Phoenix kon slapen. Ze hielp hem voedsel te vinden en te oefenen met vliegen. Indigo bleef zelfs tot laat in de nacht op om het rode en oranje vogeltje gezelschap te houden terwijl zijn vleugels glinsterden in het donker. Ze probeerde hem ook een naam te geven, maar er bleef niets hangen, zelfs niet Shimmer, Flamethrower of Night Guardian.
De laatste Phoenix was blij zo'n goede vriend te hebben, maar hij voelde zich soms nog steeds alleen, vooral als Indigo en haar familie sliepen. Hij besloot terug te gaan naar waar hij geboren was en op zoek te gaan naar zijn familie.
De reis naar huis
Het rotsveld was leeg, afgezien van wat er nog over was van de ashopen. Hij ging op de ashoop liggen waar hij vandaan kwam. Voordat hij in slaap viel, zweefde er een glinsterende vogel die in brand leek te staan.
" Wees niet bang, Lightcatcher, je bent niet de laatste van onze soort. Als je werk klaar is en je schittering begint te doven, kom dan terug naar huis en word herboren. Dat is de weg van de Feniks. Je bent misschien de enige in je soort, maar je zult nooit de laatste zijn', klonk de stem die sprak veel verder weg dan de glinsterende figuur.
Lightcatcher werd wakker met een schok. Had hij gedroomd? Hij besloot dat het er niet toe deed. Hij wist precies wie hij was en waarom hij Indigo en de andere vogels had gevonden. Hij had een klus te klaren. Lightcatcher vloog terug naar de rivier en maakte Indigo wakker.
" Ik ben een Phoenix, maar niet de laatste, en mijn naam is Lightcatcher", zei hij.
Vrede voor prinses Piper
Wanneer een luie prinses ontdekt dat haar favoriete kat wensen kan vervullen, moet ze beslissen wat echt belangrijk is in het leven. Peace for Princess Piper bestaat uit ongeveer 850 woorden en bevat inhoud die geschikt is voor kinderen van elke leeftijd. Zelfstandig lezende kinderen op elk niveau moeten dit korte verhaal kunnen lezen.
Het leven van een prinses
Prinses Piper Paxton woonde in een prachtig stenen kasteel met haar moeder, koningin Clarabelle, haar vader, koning Lucian, en een kudde koninklijke katten. Als kind geloofde de prinses in magie en speelde ze met denkbeeldige vrienden. Ze had geen klusjes, deed alleen het schoolwerk dat ze leuk vond en bracht vooral tijd alleen door met haar katten.
In de loop der jaren begonnen haar ouders langzaamaan steeds meer tijd en steeds meer werk van Piper te eisen. Ze zeiden dat ze op een dag het koninkrijk zou leiden, dus het was belangrijk dat ze de taak van een koninklijk leider zou leren.
De taak
Piper hield niet van werken; het was moeilijk en saai. Ze hield ook niet van het dorp waar ze woonde, Starsdale. De mensen waren meestal allemaal boos of verdrietig - waarschijnlijk omdat ze te veel werkten. Op een dag vroeg haar vader de prinses om het bos in te gaan en een kaart te volgen om de grenzen van hun land te leren kennen. Ze zou alleen gaan, zodat hij zou weten dat ze het werk zelf deed.
Piper was niet blij met deze taak. Ze had een hekel aan lopen, en omdat ze oud genoeg was om te weten dat magie niet echt bestond, kon ze in haar eentje geen plezier meer hebben. Piper besloot haar favoriete kat, Puma, mee te nemen voor een wandeling.
Terwijl ze diep het bos in liepen, rende Puma van het pad af en in een paar dikke struiken. Piper rende hem achterna, uit angst dat ze haar dierbaarste vriendin zou verliezen als ze dat niet deed. Ze dook onder lage takken door, kroop door doornstruiken en kwam op een open plek terecht. Nadat hij haar gescheurde, vuile jurk had onderzocht, keek Piper op naar de glinsterende grot voor haar. Ze zag Puma's staart verdwijnen in de duisternis.
Puma's geheim
Piper rende de grot in en stopte toen plotseling. Een helder gloeiend licht verlichtte de hele kamer. Een paar meter verderop stond een klein figuurtje dat op een kat leek, maar op slechts twee poten stond. Het wezen draaide zich om en liep het licht in. Het was Poema! Piper zakte geschokt op de grond.
" Hoe doe je dat?" vroeg Piper.
" Magie", antwoordde Puma.
Piper was tegelijkertijd bang en opgewonden.
" Ik wist dat je nog steeds in magie geloofde, ergens in je hart", zei Puma. "Ik ben een wenskat. Voor jou, mijn lieve vriend, zou ik graag één wens willen vervullen."
" Eén wens! Hoe zou ik er maar één kunnen kiezen?" Riep prinses Piper.
" Eén is alles wat ik mag, is het niet genoeg dat ik je er maar één kan geven?" Puma antwoordde.
Eén wens
" Ik denk het wel. Maar ik wil nooit meer werken en ook niet in dit vreselijke dorp wonen. Hoe zal ik kiezen?" Piper praatte hardop tegen zichzelf.
Poema wachtte rustig terwijl de prinses nadacht. "Heb je beslist?" vroeg hij uiteindelijk.
" Ja. Ik wil honderd jaar slapen. Dat zal zeker lang genoeg zijn voor de dorpelingen om geluk te vinden, wat voor mij minder werk zal betekenen!" zei Piper.
" Ik weet niet zeker of de wereld zo werkt, maar je wens zal worden ingewilligd." Puma zong wat katachtige geluiden en Piper viel in een diepe slaap.
Het ontwaken
Honderd jaar gingen voorbij en prinses Piper werd alleen wakker in een donkere grot. "Poema ben je hier?" zij schreeuwde. Er was geen antwoord. Piper liep op de tast naar het zwakke licht buiten de grot totdat ze weer in het bos was. Ze had de kaart nog steeds en volgde die naar het kasteel.
Ze rende de tuin in en vervolgens door de eerste verdieping. Er was niemand te bekennen. Ze rende naar boven en controleerde elke kamer op de tweede verdieping, terwijl ze onderweg riep. Er was niemand in het kasteel. Piper rende zo snel als ze kon naar het dorpsplein. Er was geen markt opgezet en er waren nergens dorpelingen. Ze riep en hoorde alleen haar echo als antwoord.
Piper viel snikkend op de grond. "Wat heb ik gedaan? Waar is iedereen gebleven?"
" Je hebt honderd jaar geslapen", zei een bekende stem. "Nadat de koning en de koningin stierven, was er geen erfgenaam van de troon. Omdat er geen leider was, stopte iedereen met werken en verliet uiteindelijk het dorp toen de voedselvoorraden verdwenen waren."
Piper was geschokt. Ze heeft zich nooit gerealiseerd hoe belangrijk de taak van leider werkelijk was. Nu was haar wens in vervulling gegaan, en er was geen werk meer te doen en er waren geen deprimerende dorpelingen meer. Piper was echter nog steeds niet blij. Sterker nog, ze was minder gelukkig dan voorheen.
De leiding nemen
" Wat moet ik doen, Poema?" vroeg Piper.
" Nou, je zou op zoek kunnen gaan naar een andere wenskat. Of je zou aan de slag kunnen gaan, "antwoordde Puma.
" Aan het werk, hoe?" zei Piper.
" Herbouw het dorp en nodig nieuwe dorpelingen uit. Word de leider die ze nodig hebben en start Starsdale opnieuw", antwoordde Puma.
" En hoe vind ik een wenskat?" vroeg Piper.
" Er is niet één manier om een wenskat te vinden: ze vinden jou, of je kunt vriendschap sluiten met elke kat ter wereld totdat er één zich aan jou openbaart, "zei Puma.
Prinses Piper Paxton duwde zichzelf van de grond en liep naar de rand van het dorp." Waar ga je heen?" vroeg Puma.
" Om wat nieuwe dorpelingen te vinden. Ik zal Starsdale niet alleen kunnen herbouwen", antwoordde ze.
Populaire korte sprookjes
Korte sprookjes kunnen in slechts een paar minuten worden gelezen en zijn meestal minder dan 1.200 woorden. Enkele goede voorbeelden zijn:
- De prinses op de erwt van Hans Christian Andersen bevat ongeveer 400 woorden. Dit schattige verhaal gaat over een meisje dat moest bewijzen dat ze een echte prinses was door op een stapel matrassen te slapen met daaronder een erwt verborgen.
- De Leeuw en de Muis is een van de fabels van Aesopus en een goed voorbeeld van flashfictie omdat het minder dan 200 woorden bevat. Dit ongelooflijk korte verhaal weerspiegelt de geest van vriendelijkheid en het feit dat iedereen behulpzaam kan zijn, hoe hij of zij er ook uitziet.
-
Het rijtuig van Assepoester Het lelijke eendje is een andere klassieker van Hans Christian Andersen. Dit verhaal is met ongeveer 1800 woorden iets langer, maar het taalgebruik is nog steeds gemakkelijk genoeg voor jonge lezers. De plot bevat een les over plagen en zelfacceptatie.
- Rumpelstiltskin is een waarschuwend verhaal van de gebroeders Grimm over voorzichtigheid bij het doen en nakomen van beloften. Het verhaal is iets minder dan 1200 woorden lang.
- Assepoester is een klassiek verhaal van vodden naar rijkdom, populair gemaakt door de gelijknamige Disney-film. Deze versie van 16 pagina's bevat ongeveer één zin per pagina. In het verhaal moet een jonge vrouw de beproevingen van het leven overwinnen om haar dromen waar te maken.
Open een wereld van magie
Sprookjes gaan vaak over mythische wezens zoals elfen, trollen en pratende dieren die zich in onmogelijke situaties bevinden die vriendelijkheid, liefde en misschien een beetje magie vereisen om te overwinnen. Als je dit soort korte verhalen alleen of samen met een volwassene leest, wordt de verbeelding van een kind geopend en wordt zijn creatieve geest aangeboord. Als bonus leren kinderen misschien iets tijdens het betreden van een fantasiewereld.
